113
درآمدی بر اخلاق همسایگی بر اساس آموزه‌های اسلامی

و لطیف، پیام‏‏آور محبت باشد. همچنین می‏‏تواند گوش‏‏خراش و آزار دهنده باشد که در این صورت، با لحنی تحقیرآمیز، پیام‏‏آور نفرت و انزجار خواهد بود.

در اهمیت خوش گفتاری همین بس که خوب سخن گفتن و سخن خوب به زبان آوردن، از ویژگی‏‏های پیامبر اسلام صلی الله علیه و اله بود؛ چنان‏که نقل است:

ایشان اهل فُحش و ناسزا نبود. نه دشنام می‏‏داد و نه بد زبانی می‏‏کرد و نه اهل هیاهو به راه انداختن در کوچه و بازار بود و نه بدی را به بدی جبران می‏کرد، بلکه می‏‏بخشید و گذشت می‏‏کرد.۱

علاوه بر آنچه گذشت، خوش‏‏رو بودن نیز یکی از مکارم اخلاقی در روابط و تعامل با همسایگان است و در آموزه‏‏های نبوی و علوی چهره در هم کشیدن و اخم‏‏رویی نسبت به برادران دینی به شدت نکوهش شده است.

از امام علی علیه السلام نقل است که پیامبر اسلام صلی الله علیه و اله هماره می‏‏فرمود:

اِنَّ اللّٰهَ یُبغضُ المُبعِّس فی وَجهِ إِخوانِه۲.

خداوند رو تُرش کننده در چهره برادرانش را دشمن می‏‏دارد.

افزون بر موارد یاد شده، شوخی کردن و ایجاد سرور و نشاط نیز یکی دیگر از مؤلّفه‏‏های حُسن خُلق است که در تعامل با همسایگان می‏‏تواند فضایی شاد و لذت‏‏بخش به وجود ‏‏آورد و در مقابل، اخمو و غمگین بودن، کسالت، تلخی و سردی روابط را به وجود می‏آورد. بر همین اساس، پیامبر اسلام صلی الله علیه و اله یکی از ویژگی‏‏های اهل ایمان را «شوخ طبعی» آنان دانسته و فرموده است:

الْمُؤْمِنُ دَعِبٌ‏ لَعِبٌ وَ الْمُنَافِقُ قَطِبٌ غَضِبٌ۳.

مؤمن، شوخ و شنگ است و منافق، اخمو و عصبانی.‏

1.. مسند ابن حنبل، ج۱۰، ص۷۵، ح۲۶۰۴۹؛ صحیح ابن حبّان، ج۱۴، ص۳۵۵، ح۶۴۴۳؛ المصنّف ابن ابی شیبه، ج۶، ص۸۹، ح۱۷.

2.. کشف الریبة، ص۸۳؛ مستدرک الوسائل، ج۸، ص۳۲۱.

3.. تحف العقول، ص۴۹؛ بحارالانوار، ج۷۴، ص۱۵۳، ح۱۱۵.


درآمدی بر اخلاق همسایگی بر اساس آموزه‌های اسلامی
112

درجات عالی نوشته می‏‏شود.

روایات مربوط به خوش اخلاقی به قدری فراوان است که در اهمیت و ضرورت آن جای هیچ تردیدی باقی نمی‏‏گذارد، اما مهم‏‏تر این است که بدانیم خوش اخلاقی چیست و چه سبکی از تعامل را خوش اخلاقی گویند. برای دستیابی به این مهم باید مصادیق خوش اخلاقی را با توجه به برخی روایات، مورد توجه قرار دهیم.

از امام صادق علیه السلام درباره حدّ حسن خلق سؤال شد و ایشان در بیان مصداق‏‏های آن به سه چیز تصریح فرمود:

تُلینُ‏ جَانِبَكَ‏، وَ تُطیبُ‏ كَلَامَكَ، وَ تَلْقى‏ أَخَاكَ بِبِشْرٍ حَسَنٍ۱.

نرم‏‏خو و خوش‏گو باشی و برادرانت را با روی خوش ملاقات کنی.

از این حدیث و دیگر روایات مرتبط استفاده می‏‏شود که خوش اخلاقی به معنای خُلق مثبت در روابط بین فردی است که نرم‏‏خویی، انعطاف پذیری، خوش گفتاری و خوش‏رویی از مصادیق آن است.

نرم‏‏خویی و انعطاف پذیری در تلطیف روابط و خوشایند ساختن تعامل با همسایگان کارکردی مؤثر دارد؛ زیرا افراد نرم‏‏خو به راحتی با دیگران الفت می‏‏گیرند و دیگران نیز به آسانی با آنها انس می‏‏یابند. در مقابل، سرسختی و نفوذ ناپذیری موجب برانگیخته ‏‏شدن نفرت و دشمنی می‏‏گردد.۲

خوش گفتاری (سخن محترمانه و محبت‏‏آمیز) نیز نقش مهمی در تقویت ارتباط همسایگان با یکدیگر دارد و ناسزا گویی و سخن درشت، پاسخ تلخِ طرف مقابل را به دنبال خواهد داشت. در این صورت، احترام و اعتمادی بر جای نخواهد ماند؛ پس قالب و محتوای سخن می‏‏تواند گوش‏‏نواز و دل‏‏نواز و با لحن نرم

1.. کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۴۱۲، ح۵۸۹۷؛ الکافی، ج۲، ص۱۰۳. در نقل از کافی به جای «جانبک»، «جناحک» آمده است.

2.. پیامبر اسلام صلی الله علیه و اله: «أَحَاسِنُکمْ‏ أَخْلَاقاً، الْمُوَطَّئُونَ أَکنَافاً الَّذِینَ یأْلَفُونَ وَ یؤْلَفُون» (شرح نهج‏‏ البلاغة ابن أبی الحدید، ج۶، ص۳۳۹؛ بحارالانوار، ج۷۱، ص۳۹۶، ح۷۶)؛ «خَیرُ الْمُؤْمِنِینَ مَنْ کانَ مَأْلَفَةً لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لَا خَیرَ فِیمَنْ لَا یؤْلَفُ وَ لَا یأْلَفُ» (بحارالانوار، ج۷۲، ص۲۶۵، ح۹).

  • نام منبع :
    درآمدی بر اخلاق همسایگی بر اساس آموزه‌های اسلامی
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد تقي سبحاني نيا
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1396
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 10307
صفحه از 268
پرینت  ارسال به