نیکوکاری و همکاری در خوبیها به شکل بسیار زیبایی فراهم میسازد؛ ازاینرو در روایات اسلامی همیاری همسایگان در نیکوکاری، از اموری به شمار آمده است که موجب جلب رحمت الهی میگردد؛ چنانکه پیامبر اسلام صلی الله علیه و اله فرمود:
رَحِمَ اللَّهُ جَاراً أَعَانَ جَارَهُ عَلَى بِرِّهِ، رَحِمَ اللَّهُ رَفِیقاً أَعَانَ رَفِیقَهُ عَلَى بِرِّهِ...۱.
خدا بیامرزد همسایهاى را که همسایهاش را در کار نیک یارى رسانَد. خدا بیامرزد دوستى را که دوستش را در کار نیک یارى رسانَد!....
با توجه به این آموزههای دینی، معاونت و شرکت فعالانه و مخلصانه در کارهاى نیک اجتماعى و آنچه در ایجاد تقواى عمومى مؤثر باشد، بر هر فرد مؤمن، لازم و ضروری است و کسى که نسبت به پیشرفت امور اجتماعى همسایگان و حتى پیشرفت کار آنان حسّاس نباشد و بىاعتنا بگذرد و تنها به فکر خود باشد، مضمون آیات و روایات یاد شده را آشکارا نقض کرده است.
ب. یاری رسانی در سختیها
رنجها، سختیها و مصیبتهایی که به انسان میرسد، بیمعنا و بیهدف نیست و براساس تقدیر الهی و مبتنی بر حکمت خداوندی و در راستای مصلحت انسانها شکل میگیرد. خداوند متعال با تقدیر سختیها در زندگی انسانها به دنبال سنجش صبر و ارزیابی همیاری و همدلی آنان است؛ یعنی سختیها و مصیبتها ملاک ارزیابی ایمان افراد جامعه است و به همین سبب در احادیث اسلامی، اهتمام به امور مؤمنان از شرایط ایمان به شمار آمده است۲؛ پس لازمه اسلام و ایمان مسلمانان، توجّه و اهتمام به مشکلات دیگران است و هر کسی که بهرهای از اسلام و ایمان داشته باشد، سرنوشت دیگران و ناگواری زندگی آنها برایش مهم خواهد بود و اگر از برآوردن نیاز برادران دینی خود سرباززند، به گناه افتاده و کیفر