بهبود روابط همسایگی می‏‏انجامد؛ زیرا با ایجاد روابط صمیمانه، از یک سو موجب آسانی و وسعت ارتباطات اجتماعی می‏‏شود و از سوی دیگر با نظارت و همکاری متقابل، باعث گسترش خوبی‏‏ها و کاهش ناهنجاری‏‏های اخلاقی و اجتماعی می‏‏گردد. بدین ترتیب، یکی از راهکارهای تحقق سبک زندگی اسلامی در ساحت همسایگی، خیرخواهی برای دیگران است.

آموزش، امر ‏‏‏‏به معروف و نهی ‏‏از منکر، پرهیز از مزاحمت و آزار ‏‏‏‏رسانی، دعا، آشتی ‏‏دادن، عدم ‏‏حسادت، حفظ آبرو، همدردی و مشارکت در شادی‏‏ها و غم‏ها و یاری ‏‏رسانی، از مصادیق مهم و راهکارهای خیرخواهی برای همسایگان است که در آموزه‏‏های دینی بر آنها تأکید شده است.

مِن حُسنِ العَمَلِ افتقادُ حالِ الجَار^۱.

احوال‏پرسی از همسایه، از کارهای نیک است.

بنابراین احوال‏‏پرسی و تفقّد همسایه، از رفتارهای شایسته در تعامل با همسایگان است که می‏‏تواند زمینه ایجاد عواطف مثبت و افزایش محبّت را در میان همسایه‏‏ها فراهم ‏‏سازد و این کار در جای خود و با شرایط مناسب، هیچ‏‏گونه هزینه و زحمتی را به دنبال نخواهد داشت.

چکیده فصل

براساس مبانی و اصول بنیادین معاشرت با همسایگان، تکالیف و مسئولیت‏‏هایی در حوزه خُلقیات و رفتار پی‏‏ریزی می‏‏شود که همه از متن روایات اهل بیت علیهم السلام درباره حقوق همسایگان و هم‏نوعان استخراج شده است و به نظر می‏‏رسد که توجه پیشوایان معصوم علیهم السلام به تکالیف مزبور، از جایگاه ارزشمند و تأثیر شگرف آنها در بهبود روابط همسایگی حکایت دارد.

احسان و نیکوکاری، یاری‏‏رسانی، خوش‏‏اخلاقی، خوش‏‏گمانی، خیرخواهی، عیب‏‏پوشی، تجدید پیمان، شکیبایی بر آزار، عفو و گذشت، فروتنی، گرامی ‏‏داشتن، احوال‏‏پرسی و... از مهم‏‏ترین بایسته‏‏ها و شایسته‏‏های اخلاقی در رفتار با همسایگان در زندگی اجتماعی است.

در میان تکالیف یاد شده، خیرخواهی برای همسایگان از بایسته‏‏های اخلاقی است که به نظر مهم‏‏تر از سایر مسئولیت‏‏هاست؛ زیرا این فضیلت از منظر آموزه‏‏های اسلامی یکی از واجبات دینی، بلکه تمام دین و به معناى واقعى، از اصول ادیان الهى به شمار مى‏‏رود و به همین دلیل همه پیامبران الهی به آن متّصف و ملتزم بودند.

خیرخواهی در حوزه تعاملات اجتماعی با مصادیق، آثار و مکانیزمی خاص، به