تنیده و استوار نگه میدارد و روز به روز بر شوکت و اقتدار آن میافزاید تا اینکه کلمه توحید، همه پهنه هستی را فراگیرد.
۱۳. احوالپرسی
امروزه زندگی شهر نشینی با ایجاد فاصله میان انسانها، فرصت رفت و آمد را از آنها گرفته است و همسایهها خود را در غم و شادی یکدیگر شریک نمیدانند و از حال یکدیگر باخبر نیستند.۱ این در حالی است که از منظر روایات اسلامی، احوالپرسی همسایگان از همدیگر، بایستهای اخلاقی است که در زبان عربی از آن به «تفقّد» یاد میشود.
«تَفقُّد» در لغت به «طلب به هنگام نیافتن»۲، «یافتن و شناختن»۳ و «جستوجو به هنگام غیبت»۴ معنا شده است. تفقّد در جایی است که چیزی پس از آنکه در کنار انسان حضور داشت، یکباره از دیدگان دور شود؛ به گونهای که آن را نیابیم و ندانیم کجاست.۵
بنابراین «تَفقُّد همسایه» به این معناست که در حال غیبت او از حالش جویا شویم. احوالپرسی و خبر گرفتن از همسایه، از سفارشات امام علی علیه السلام است که آن را از کارهای نیک و نشانه حُسن همسایگی دانستهاند:
مِن حُسنِ الجَوار تَفقُّدِ الجَار۶.
از نشانههای حُسن همسایگی، احوالپرسی از همسایه است.
نیز در عبارتی دیگر فرمودهاند:
1.. بیگانگی نگر که من و یار، چون دو چشم / همسایهایم و خانۀ هم را ندیدهایم (سعدی).
2.. معجم مقاییس اللغه، ج۴، ص۴۴۳.
3.. ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ القرآن، ج۳، ص۷۷.
4.. مجمع البحرین، ج۳، ص۱۲۱؛ الافصاح، ج۲، ص۱۳۶۸.
5.. ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ القرآن، ج۹، ص۱۱۷.
6.. تحف العقول، ص۸۵؛ بحار الانوار، ج۷۷، ص۲۳۱، ح۲.