بپیوندد، غیبت كردن از او حرام و عدالتش ثابت است».۱
۸۸.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: چهار چیز در دنیا غریباند: قرآن در سینه فردِ ستمپیشه، مسجدی که در آن نماز نمىگزارند، و قرآن در خانهاى كه آن را تلاوت نمىكنند، و انسانِ درستكار در میان جمعیتى بدكردار.۲
۸۹.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: منافقان، نشانههایى دارند كه بدانها شناخته میشوند:... تنها از سرِ بى اعتنائى [و وا نهادن]، به مساجد نزدیک مىشوند، و همواره دیرهنگام، به سراغ نماز میآیند.۳
۹۰.پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: نمازِ همسایه مسجد، جز در مسجدش [پذیرفته شده] نیست.۴
۹۱.دعائم الاسلام: از امام صادق علیه السلام، از پدرانش، از امام على علیه السلام برایمان روایت شده كه فرمود: «براى همسایه مسجد، جز در مسجد، نماز [ـِ پذیرفته شدهاى] نیست، مگر عذر و یا بیمارىاى داشته باشد».
1.. قالَ رَسولُ اللهِ صلی الله علیه و آله: لا صَلاةَ لِمَن لا يُصَلّي فِي المَسجِدِ مَعَ المُسلِمينَ إلّا مِن عِلَّةٍ.
وقالَ رَسولُ اللهِ صلی الله علیه و آله: لا غيبَةَ إلّا لِمَن صَلّىٰ في بَيتِهِ و رَغِبَ عَن جَماعَتِنا، و مَن رَغِبَ عَن جَماعَةِ المُسلِمينَ وَجَبَ عَلَى المُسلِمينَ غيبَتُهُ وسَقَطَت بَينَهُم عَدالَتُهُ وَوَجَب هِجرانُهُ، و إذا رُفِعَ إلىٰ إمامِ المُسلِمينَ أنذَرَهُ و حَذَّرَهُ، فَإِن حَضَرَ جَماعَةَ المُسلِمينَ وإلّا أحرَقَ عَلَيهِ بَيتَهُ، و مَن لَزِمَ جَماعَتَهُم حَرُمَت عَلَيهِم غيبَتُهُ، و ثَبَتَت عَدالَتُهُ بَينَهُم (تهذيب الأحكام: ج۶ ص۲۴۱ ح۵۹۶).
2.. الغُرَباءُ فِي الدُّنيا أربَعَةٌ: قُرآنٌ في جَوفِ ظالِمٍ، ومَسجِدٌ في نادي قَومٍ لا يُصَلّونَ فيهِ، ومُصحَفٌ في بَيتٍ لايُقرَأُ فيهِ، ورَجُلٌ صالِحٌ مَعَ قَومِ سَوءٍ (الفردوس: ج۳ ص۱۰۸ ح۴۳۰۱).
3.. إنَّ لِلمُنافِقينَ عَلاماتٍ يُعرَفونَ بِها... لا يَقرَبونَ المَساجِدَ إلّا هَجراً، ولا يَأتونَ الصَّلاةَ إلّا دُبراً (مسند ابن حنبل: ج۳ ص۱۴۷ ح۷۹۳۱).
4.. لا صَلاةَ لِجارِ المَسجِدِ إلّا في مَسجِدِهِ (تهذيب الأحكام: ج۳ ص۶ ذيل ح۱۶).