آن است که تأخّر را در همه حالات نماز به ویژه در حالت نشسته نسبت به زانوها رعایت کند.^۱

قرائت در نماز جماعت

واجب است مأموم، همواره در نمازهای ظهر و عصر، همچنین در نمازهای صبح و مغرب و عشا، اگر صدای امام را هر چند به صورت همهمه می‌شنود، حمد و سوره نخواند. گفتنی است در سه نماز اخیر در صورتی که صدای قرائت امام به گوش نرسد، قرائت برای مأموم جایز، بلکه مستحب است.^۲

شرایط امام جماعت

از منظر عالمان شیعی، امام جماعت باید مؤمن، مرد، بالغ، عاقل، عادل و حلال‌زاده باشد و بتواند با قرائت صحیح نماز بخواند.

در مواردی که افراد متعددی واجد ویژگی‌های یاد شده باشند، ملاک‌هایی مانند: قرائت نیکوتر، فقاهت، سن بیشتر و... مورد توجه قرار می‌گیرد.^۳

گفتنی است مذاهب اسلامی درباره شرط عدالت امام جماعت اختلاف نظر دارند؛ فقیهان حنفی و برخی شافعیان، همچون امامیه، نماز خواندن با امام فاسق را باطل دانسته‌اند.^۴

شرایط نماز جماعت

اقامه صحیح نماز جماعت شرایطی دارد که مهمترین آنها عبارت است از:

۱. نبودن حایل

میان امام و نمازگرارانِ در پی او و همچنین میان هر یک از اینان نسبت به یکدیگر نباید چیزی که مانع دیدن است وجود داشته باشد، اما اگر مأموم زن باشد حایل میان او و مردان مانعی ندارد.

۲. بلندتر نبودن محل نماز امام از مأموم

جای ایستادن امام نباید از محل ایستادن مأموم بلندتر باشد، مگر به قدری که با مسامحه عرفی، به چشم نیاید. در همین حال، بلندتر بودن جای مأموم از امام در صورتی که خیلی زیاد و نامتعارف نباشد، بلا اشکال است.

۳. نبودن فاصله میان امام و مأموم

از نظر فقیهان امامیه، مأموم نباید با امام، یا با صف جلو خود، فاصله چندانی داشته باشد. احتیاط آن است که فاصله محل سجده نمازگزار از محل ایستادن امام یا کسی که در صف جلو وی ایستاده، بیش از یک قدم متعارف نباشد.

۴. تقدم نداشتن مأموم بر امام در جایگاه ایستادن

محل ایستادن مأموم نباید جلوتر از امام باشد، بلکه احتیاط آن است که مساوی هم نایستند، بلکه مأموم قدری عقب‌تر بایستد، و احتیاط