۱. جمعآوری اطلاعات
نخستین گام، جمعآوری اطلاعات لازم برای تحلیل و تبیین موضوع است. این اطلاعات مربوط به سه حوزه مهم است:
۱. خودِ موضوع (به عنوان عنصر محوری): منظور از شناخت موضوع، نه تعریف آن، بلکه شناخت دو محور مهم «مسئله» و «کارکرد» است:
مسئله موضوع: اینکه موضوع به چه بُعدی از حیات انسان مربوط است. مسئله موضوع را میتوان با استفاده از تعریف به دست آورد.
کارکرد موضوع: اینکه کارکرد موضوع چیست و چه نقشی (آثار مثبت و منفیِ وجود و عدم آن) در زندگی دارد. برای کشف این محور میتوان از آیات و روایاتی استفاده کرد که پیامدهای موضوع را بیان کردهاند.
۲. هستی (به عنوان بستر و ظرف موضوع): یعنی مشخصسازی ابعاد هستیشناختیِ مرتبط با موضوع؛ یعنی روشنسازی این نکته که هستی چه ویژگیهایی دارد که وجود موضوع را ایجاب میکند.
۳. انسان (به عنوان دارنده موضوع): مشخصسازی ویژگیهایی در انسان که وجود چنین موضوعی را ایجاب میکند. به این معنا که انسان از یک سری ویژگیهای مثبت و منفی برخوردار است که تنظیم و تعدیل آنها نیازمند یک سری عوامل است که به عنوان موضوع یا صفت میشناسیم.
۲. پردازش اطلاعات
پس از جمعآوری اطلاعات در محورهای سهگانه، نوبت به پردازش اطلاعات برای رسیدن به تحلیل میرسد. اطلاعات مربوط به مسئله صفت و هستیشناسی، موقعیتی از زندگی را که موضوع در آن جایگاه پیدا میکند نشان میدهد. با این دو سری اطلاعات میتوان بستر و زمینهای را تشریح کرد که صفت در آن معنا مییابد. اطلاعات مربوط به انسانشناسی، چگونگی کنش او در آن زمینه، و اطلاعات مربوط