خصوص سوءاستفاده از مواد مطرح شد (جانگسما و پترسون، ۱۳۸۹). تا قبل از آن، بیشتر عرضهکنندگان خدمات درمانی به تهیه طرح خلاصه اکتفا میکردند که برای بیشتر مراجعان یکسان بود. در نتیجه مراجعان با توجه به میزان تلاششان، از دریافت درمانهای روان‌شناختی اطمینان نداشتند. اهداف بلندمدت مبهم بود، اهداف کوتاهمدت مطرح نمیشد، و مداخلهها برای همه مراجعان بهیکسان به کار برده میشد. دادههای حاصل از درمان قابل اندازهگیری نبود، نه عرضهکنندگان خدمات درمانی و نه مراجعان واقعاً نمیدانستند چه زمانی درمان به پایان میرسد. ایجاد نخستین طرحهای مقدماتی درمان به دلیل وجود این مشکلات بود (همان).
مقایسه طرح درمانی با راهنمای درمانی
با طیکردن فرآیند طراحی راهنمای درمانی، درمان مشخص میشود و شیوه کلی اجرای آن نیز صورتبندی دقیقی مییابد. به یک معنا میتوان گفت مخاطب اصلی راهنمای درمان درمانگراناند و در پرتو راهنمای درمان میتوان درمان و درمانگران را ارزیابی کرد. اما هدف اساسی طرح درمانی عرضه مراحل لازم درمان از سوی درمانگر یا مشاور به مراجع است. به این معنا که مخاطب اصلی طرح درمان، مراجع است و در پرتو طرح درمان میتوان سیر درمان شخصی درمانجو را ارزیابی کرد. همچنین، افزون بر مهیاشدن امکان ارزیابی نحوه عملکرد درمانگر میتوان نحوه عملکرد مراجع را نیز سنجید.
در واقع، درمانگر برای اجراییکردن دستورالعملهای درمانی (راهنمای درمان)، مطابق شرایط مراجع، نوع مشکل، شدت مشکل، عوامل شکلدهنده مشکل، و... محتوای راهنمای درمانی و در صورت لزوم نحوه چینش عرضه مطالب را در راهنمای درمانی تغییر میدهد و طرح متناسب (طرح درمان) با حال مراجع را تنظیم میکند.
