نسبتاً جدید در بسیاری از راهنماهای درمان، توصیف واضح از استانداردهای «صلاحیت» از طریق فهرست‏های بازبینی و ابزارهای خودمشاهده‏گری برای درمانگران است (کارول،^۱ نیچ^۲ و رونساویل،^۳ ۱۹۹۸) که خود درمانگر یا سرپرست او می‏تواند برای ارزیابی میزان صلاحیتش در اجرای درمان استفاده کند (ویسمن و همکاران، ۲۰۰۶).

طرح درمانی^۴

واژه «طرح» گاه در آزمایش به کار می‏رود و گاه در درمان. طرح آزمایشی، طرح (نقشه) مربوط به آزمایشی است که معمولاً شامل چند مؤلفه است: ماهیت و تعداد آزمودنی‏ها، گروه‏های آزمایشی و گواه، شیوه‏هایی که به کار برده می‏شود، و تحلیل‏هایی که بر روی داده‏ها انجام خواهد شد (ربر، ۱۳۹۰). اما طرح درمانی به مراحل توصیه‏شده برای مداخله درمانگر یا مشاور گفته می‏شود که بعد از تکمیل ارزیابی درمانجو، عرضه می‏کنند. بسیاری از نقشه‏های مراقبت مدیریت‏شده^۵ نیاز به عرضه طرح‏های درمانی مکتوب و رسمی قبل از تأیید شیوه درمان دارد (واندن‏بوس،^۶ ۲۰۱۳).

از اوایل دهه ۱۹۶۰، طرح‏های درمانی سازمان‏یافته به‏تدریج به عنوان یکی از اجزای اساسی در کلیه نظام‏های مراقبت بهداشت جای خود را باز کرد؛ یعنی هم در امور مربوط به بهداشت جسم، بهداشت روان، بهداشت کودک و هم در

نوارهای صوتی یا فیلم‏های جلسات درمان به منظور سنجش حداقل سطح وفاداری آنها به روش درمانی و میزان تبعیت^۱ و صلاحیت آنها به صورت فزاینده‏ای به استاندارد قضاوت، هم در کارهای پژوهشی و هم کارهای بالینی، تبدیل شده است (ویسمن^۲ و همکاران،‏ ۲۰۰۶).

۴. آسان‏سازی آموزش

نقش چهارم راهنماهای درمانی، آسان‏سازی آموزش درمانگران و کاهش بی‏ثباتی آنها در اجرای درمان است. اگرچه مسلماً راهنماهای درمان به‏تنهایی برای آموزش درمانگران در اجرای شایسته درمان کافی نیست (داویس^۳ و همکاران، ۱۹۹۹؛ میلر^۴ و همکاران، ۲۰۰۴؛ شولومسکاس^۵ و همکاران، ۲۰۰۵) اما به دلیل تعریفِ درمان و بیان مفصل استانداردهای درمان برای اجرا، جهت آموزش درمانگران در کاربندی بالینی، ضروری است. به بیان دیگر، راهنماهای درمان، به درمانگران می‏گوید که آنها در مقام عملی‏کردن رویکرد درمانی خاصی چه باید بکنند (ستیلی و روبرتس، ۲۰۰۳). همچنین، راهنماهای درمان، با مرزبندی بین درمان‏ها به عنوان سنگ بنای آموزش درمانگر عمل می‏کنند (دابسون^۶ و شاو،^۷ ۱۹۹۳). آموزش درمانگران برای اجرای بالینی معمولاً شامل این مؤلفه‏ها است: دوره‏کردن دقیق راهنمای درمان، تماشای نوار اجرای مؤثر درمان، تمرین شخصی، و تمرین تحت نظر استادان و سرپرست، که همگی با مراجعه مکرر به راهنمای درمان اتفاق می‏افتد. یکی از بخش‏های مهم