نظر به اینکه راهنماها به صورت تفصیلی روش‏ها و فرآیندهای درمان را بیان می‏کنند، امکان تکرار مجدد را برای سایر متخصصان بالینی و محققان فراهم می‏آورند و ضمن آموزش به درمانگران تازه‏کار امکان گسترش درمان را ممکن می‏سازند (ستیلی و روبرتس، ۲۰۰۳).

۲. همتاسازی مطالعات

اهمیت دیگر راهنماهای درمان، آسان‏سازی همتاسازی مطالعات است. بررسی اعتبار تجربی درمان نیاز به همتاسازی جداگانه درباره کارآمدی درمان دارد (کمپلس^۱ و هالون،^۲ ۱۹۹۸) که محققانی غیر از مؤسسان درمان انجام می‏دهند (لوبورسکی^۳ و همکاران، ۱۹۹۹). با این حال، چون ظاهراً تغییرات اندک ممکن است کارآمدی درمان را تغییر دهد نوعی راهنمای درمانی دقیق، مفصل و خوب برای فراهم‏کردن پژوهش همتاسازی معتبر لازم است.

۳. تعیین استانداردهای گواهی‏نامه درمان

یکی دیگر از ضرورت‏های استفاده از راهنماهای درمانی، شکل‏دهی و عرضه استانداردهایی برای تضمین کیفیت است. بنابراین، راهنماهای درمان به عنوان پایه‏ای برای ایجاد «صلاحیت»^۴ و ایجاد استانداردهای گواهی‏نامه درمان استفاده می‏شود. گرچه بسیاری از متخصصان بالینی و بسیاری از برنامه‏ها مدعی‏اند که به طور معمول از شیوه‏های مبتنی بر شواهد استفاده بسیار دارند، اما مطمئن‏شدن از این ادعای آنها بدون بازبینی کار درمانی‏شان بسیار مشکل است. بنابراین، بازبینی

آن درمان است. با این حال، راهنماهای درمان نقش‏های بالقوه دیگری نیز دارد (کارول^۱ و رونساویل،^۲ ۲۰۰۸) که در ادامه همین بحث به آنها اشاره خواهد شد.

بررسی‏ها نشان از وجود تفاوت‏هایی بین پروتکل درمانی و راهنمای درمانی است (کندال،^۳ ۲۰۰۱؛ کندال و هدسون،^۴ ۲۰۰۱، به نقل از: روبرتس^۵ و ایلاردی،^۶ ۲۰۰۳) اما این تفاوت‏ها چندان واضح مطرح نشده و مطالب بسیار اندکی، آن هم به صورت اشاره‏ای، به این تفاوت‏ها پرداخته‏اند؛ گویی هنوز این تفاوت‏ها در دنیای عملی فعلی آنچنان برجسته و متمایز نشده‏اند. همین نکته سبب شده است برخی از محققان همچون چملس^۷ و هالون^۸ (۱۹۹۸) پروتکل درمانی را همان «راهنمای درمان»^۹ بدانند. در این نوشتار به دلیل تشویش‏های موجود و نرسیدن به فرقی واضح بین این دو مفهوم همین نظر اتخاذ می‏شود.

اهمیت راهنماهای درمانی

طراحی و استفاده از راهنماهای درمانی فواید مهمی را متوجه دنیای علم و درمان در روان‏درمانی می‏کند. در این قسمت به اهم این فواید اشاره می‏شود.

۱. انتشار درمان

یکی از ضرورت‏های مهم برای راهنماهای درمان، که کارکرد اصلی آنها نیز محسوب می‏شود، انتشار و انتقالِ درمان‏های مؤثر به فعالیت‏های بالینی است.^۱۰