مشکلات یادگیری یا مشکلات عاطفی یا رفتاری است که آشکارا با یادگیری مرتبط است (نک.: واندن‏بوس، ۱۳۹۱).

۴. ۳ - مداخله مثبت

روان‏شناسی مثبت‏نگر کاربرد گسترده‏ای در مشاوره و روان‏درمانی دارد (مگیار موئه،^۱ ۱۳۹۲). روان‏شناسی مثبت،^۲ حوزه‏ای از نظریه و پژوهش روان‏شناختی است که بر حالت‏های روان‏شناختی (مثل خرسندی، شادی)، صفات یا نقاط قوت شخصیت فرد (مثل صمیمیت، انسجام، نوع‏دوستی، خرد) و نهادهای اجتماعی که زندگی را بسیار ارزشمند می‏کنند تمرکز دارد (همان). با مداخله در هر کدام از اینها، یعنی حالات روان‏شناختی، صفات یا نقاط قوت و ضعف، و ارتقای کیفیت نهادهای اجتماعی می‏توان سطح رضامندی را در زندگی افزایش داد. مثلاً فریش^۳ (۲۰۰۶) نشان داده است که چگونه می‏توان با مداخله در عواطف و هیجان‏ها برای ایجاد رضایت‏مندی از زندگی استفاده کرد (کلارک، ۲۰۰۶، به نقل از: فریش، ۱۳۹۰). بنابراین، مداخلات مثبت مداخله‏هایی است که در روان‏شناسی مثبت مطرح می‏شود.

معمولاً درمانگران به ضعف‏ها و مشکلات روانی‏اجتماعی و محیطی درمانجو توجه دارند. زیرا اغلب درمانجویان با مشکلات و نگرانی‏های مشخصی در زندگی‏شان وارد میدان درمان می‏شوند و اینجا است که اغلب از توانمندی‏ها و منابع محیطی درمانجو چشم‏پوشی می‏شود؛ چراکه به اندازه مشکلاتی که درمانجو در حال حاضر با آنها مواجه است برجسته نیست (مگیار موئه، ۱۳۹۲). اما مشاوران و درمانگران مثبت‏نگر از مداخله‏های مرتبط با توانمندی‏های مراجع استفاده می‏کنند.

مسئولیت و آموزش همکاری با والدین و مربیان آورده شده است.

در درمان آموزشی، فنون آموزشی و روش‏های درمانی با یکدیگر ادغام می‏شود (در قالب مداخلات آموزشی) و از این طریق پیشرفت تحصیلی و دست‏یابی به مهارت‏های پایه‏ای را در حین شکل‏دهی عزت نفس و اعتماد به نفس، تقویت استقلال و کمک به رشد شخصی میسر می‏کند (واندن‏بوس، ۱۳۹۱) و در بهبود کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی به صورت معناداری مؤثر است (مجرد کاهانی، قنبری هاشم‏آبادی، و مدرس غروی، ۱۳۹۱). این اقدامات را معمولاً درمانگر آموزشی هدایت می‏کند که از آموزش‏های تخصصی لازم در این زمینه برخوردار است (واندن‏بوس، ۱۳۹۱). همچنین، از تدابیر آموزشی^۱ که مربی برنامه‏ریزی، اجرا و ارزشیابی می‏کند و به افزایش یادگیری انواع مختلف عملکرد می‏انجامد به «مداخلات آموزشی» تعبیر می‏شود (همان).

همان‏گونه که اشاره شد، آموزش به معنای عام در هر سه سطح مداخله وجود دارد، و در سه حوزه راهنمایی، مشاوره، و درمان استفاده می‏شود؛ چراکه تحققِ «بینش‏افزایی درباره توانمندی‏ها و شرایط محیطی» که یکی از نقاط مشترک راهنمایی و مشاوره محسوب می‏شود نیازمندِ آموزش است. بر همین اساس، برخی مشاوره (و بالتبع راهنمایی)‏ را نوعی فرآیند مشتمل بر آموزش رفتار جدید به مُراجع به منظور مواجهه مؤثرتر با مسائل و مشکلات خود می‏دانند (نک.: گاستاد^۲ به نقل از: رحیمیان، ۱۳۷۷). از سویی در روان‏درمانی نیز آموزش به معنای عام آن استفاده می‏شود (نک.: شفیع‏آبادی، ۱۳۸۶).

نیز روشن شد که آموزش به معنای خاص، که تحت عنوان «مداخله آموزشی» در درمان آموزشی، و همچنین روان‏شناسی آموزشی^۳ مطرح است خاص حوزه