فهرست منابع

منابع فارسی

۱. آیینه‏چی، عباس (۱۳۹۷). تدوین مدل مفهومی و بسته درمانی تقرب به خدا بر اساس اندیشه‏ اسلامی و امکان‏سنجی آن برای درمان افراد مضطرب، ‏استاد راهنما: مسعود جان‏بزرگی، اساتید مشاور: محمد غروی؛ حمیدرضا حسن‏ آبادی، موسسه امام خمینی رحمه الله.

۲. ازهری، محمد بن احمد (بی‏تا). تهذیب اللغة، بیروت: دار احیاء التراث العربی.

۳. اسپیلکا، برنارد؛ هود، دبلیو رالف؛ هونسبرگر، بروس؛ گرساچ، ریچارد (۱۳۹۰). روان‏شناسی دین: بر اساس رویکرد تجربی، ترجمه: محمد دهقانی، تهران: رشد.

۴. اسدی نوقابی، احمدعلی (۱۳۸۴). روان‏پرستاری (بهداشت روان ۲)، تهران: نشر و تبلیغ بشری، چاپ پنجم.

۵. ایمان، محمدتقی (۱۳۸۸). مبانی پارادایمی روش‏های تحقیق کمّی و کیفی در علوم انسانی، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

۶. بدوی، عبدالرحمن (۱۹۸۰). منطق ارسطو، ج۲، بیروت: دارالقلم.

۷. بستان (نجفی)، حسین (۱۳۹۰). علم دینی: گامی به سوی روش بهره‏گیری از متون دینی در علوم اجتماعی (۲)، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.

۸. بلیکی، نورمن (۱۳۸۴). طراحی پژوهش‏های اجتماعی، ترجمه: حسن چاوشیان، تهران: نشر نی.

۹.

مداخله را غیرمستقیم افزایش دهد میزان تخصص لازم برای اجرای مداخله است. در طرح‏نمای مداخله‏ای، راجع به این بخش، به این مؤلفه‏ها توجه می‏شود: ۱. میزان تخصص لازم برای اجرای مداخله جدید چقدر است؟ ۲. رابطه هزینه‏های مالی متوجه درمانجو/ مشارکت‏کننده با این میزان تخصص چیست؟ ۳. میزان تخصص لازم برای درمانگران/ مربیان در مداخله‏های مشابه و غیرمشابه به چه میزان است؟ ۴. مقایسه این مؤلفه‏ها محقق را به چه نتیجه‏ای می‏رساند و تبیین او برای وجود یا فقدان اختلاف بین مداخله جدید با سایر مداخله‏ها چیست؟

همان‏گونه که قبلاً بیان شد، معمول پژوهش‏ها برای رسیدن به مداخله مؤثر، در مرحله یک و دو متوقف می‏شوند. گاهی هم، همان مراحل یک و دو کاملاً درست انجام نمی‏شود. «مدل مرحله‏ای» مدلی است که در واقع سیر منطقی و ایدئال برای تبدیل ایده به روش درمانی مؤثر است، هرچند در مقام عمل نیاز به زمان است تا این مدل بیش از آنچه اکنون شاهد آنیم استفاده شود.

به دست آوردن اطلاعات درباره تأثیرات بلندمدت هر درمان، کار مطلوب ولی دشواری است. حداقل فایده این اطلاعات، مشخص‏کردن این نکته است که: آیا این مداخله تأثیر بلندمدت‏تری دارد؟ و اینکه آیا مداخله‏ها از این جهت با هم متفاوت‏اند؟ فرض بر آن است که تأثیرات مداخله‏های روان‏شناختی بلندمدت‏تر از تأثیرات درمان‏های دارویی است، خواه به سبب اینکه مداخله‏های روان‏شناختی، گرایش‏های زیربنایی را که خطرزا هستند مهار می‏کند یا به سبب اینکه بیماران، نیاز به مهارت‏های پایایی دارند تا اینکه بر آسیب‏پذیری‏های زیربنایی غلبه کنند (نک.: چمبلس و هالون، ۱۹۹۸).