بیان همدلانه درمانگر درباره اینکه از گرفتاری مراجع/ مراجعان خود آگاهی دارد و میداند این مسئله چه مشکل یا مشکلاتی را در زندگی آنها به وجود آورده است؛ در مداخلات غیردرمانی بیان انگیزهساز از سوی مربی برای آگاهیدادن به شرکتکنندگان که در صورت ایجاد توانمندی مد نظر، چه اتفاقات مثبتی در زندگی شخص خواهد افتاد.
o بیان واقعنگرانه درمانگر درباره اینکه میداند نمیتواند همه مسائل مشکلساز برای مراجعان را در یک جلسه یا حتی در طول جلسات درمانی به طور کامل درمان کند، اما با این حال میتواند مهارتهایی به مراجعان بیاموزد که به آنها کمک کند تا در آینده بهتر از عهده مسائل و مشکلات خود برآیند، به این صورت که مشکلات را با میزان و شدت کمتری تجربه خواهند کرد. به همین نحو، مربی لازم است با بیانی واقعبینانه، به جای اغراق درباره آثار مثبت هر توانمندی، از آثار واقعی و عملی ایجاد آن توانمندی در زندگی مشارکتکننده سخن بگوید.
o بیان پیشگویانه درمانگر درباره اینکه شرکت در جلسات در طول مدت معینی به صورت منظم قطعاً مشکلات مختلفی را میتواند به همراه داشته باشد اما صبر و حوصله و همکاری مراجعان میتواند پاداش مناسبی برای این صبر باشد. بنابراین، از ابتدا مراجعان/ مشارکتکنندگان درباره مشکل یا مشکلات احتمالی قابل پیشبینی بر سر راه شرکت منظم در جلسات با درمانگر صحبت، و راهکارهای لازم را جستوجو کنند. درباره مسائل پیشبینیناپذیر هم تصمیمی کلی گرفته شود.
o بیان مسئولیتهای خود در مقام درمانگر/ مربی و نیز مسئولیتهای مراجع در مقام درمانجو/ مشارکتکننده به واقعبینانهکردن فرآیند مداخله کمک میکند. هر چه این مسئولیتها واضح، واقعی، و عملیاتیتر تعریف شود، فرآیند
