پذيرد. ما انسان‌ها بارها تجربه کرده و نيک ميدانيم که بدون برخورداری از دانش، عمل و منش نيک، هيچ اقدام و حرکتي به هدف نميرسد: از ادامه مسير در ميانه راه باز مانده و يا از مسير منحرف ميشود؛ گاه در مسافرتهايي که احتمال خطرات بيشتري وجود دارد، ضريب اطمينان از تدارک توشه راه دوچندان است.
۲. در سفری دریایی اگر کشتي‌بان از مسير حرکت در دريا و آگاهي‌هاي فني و حرفه‌اي مورد نیاز در باره وضعيت دريا، وزش بادها و... بی‌اطلاع باشد؛ ملوانان نیز توان و قدرت کافي براي هدايت کشتي را نداشته باشند يا ميان مسافران و ملوانان و کشتي‌بان کشمکش و اختلاف بروز کند؛ و افزون بر آن، کشتي چنان فرسوده باشد که نتوان امکانات لازم براي سفر را در آن تعبيه نمود و... ، روشن است که سرانجام اين سفر يا غرق شدن است يا رسيدن به مقصدي نامعين و يا رسيدن به مقصد، همراه با تلخيها و نارضايتی‌هاي فراوان خواهد بود.
حرکت انسان در مسير ديني نيز مانند همين سفر دريايي است که اگر با توشه‌اي مناسب همراه نباشد، می‌توان پیش‌بینی کرد که به تعالي توأم با آرامش دست نخواهد یافت؛ به ویژه آنکه در دنياي معاصر، کشتيها و کشتي‌بانهاي مختلفي در این مسیر ادعاي راهبري انسان را داشته و ازاين‌رو ضرروي است که انسان در انتخاب توشه راه احتياط کامل را به عمل آورد.
مطابق آيه (تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوی): «توشه تهيه كنيد، كه بهترين توشه، پرهيزكاری است»، (کلمه«زاد» تعبير قرآني از توشه است). بر
