1.. اسرا: ۳۷: «و در [روى] زمين به نخوت گام برمدار، چرا که هرگز زمين را نمى‏توانى شکافت، و در بلندى به کوه‌ها نمى‏توانى رسيد».

2.. فجر: ۱۶ و ۱۷: «و امّا چون وى را مى‏آزمايد و روزى‏اش را بر او تنگ مى‏گرداند، مى‏گويد: ”پروردگارم مرا خوار کرده است“؛ ولى نه، بلکه يتيم را نمى‏نوازيد».

3.. بقره: ۴۲: «و حق را به باطل درنياميزيد، و حقيقت را ـ با آنکه خود مى‏دانيد ـ کتمان نکنيد».

4.. احزاب: ۵۷: «بى‏گمان، کسانى که خدا و پيامبر او را آزار مى‏رسانند، خدا آنان را در دنيا و آخرت لعنت کرده و برايشان عذابى خفّت‏آور آماده ساخته است».

5.. بقره: ۲۶۴: «اى کسانى که ايمان آورده‏ايد! صدقه‏هاى خود را با منّت و آزار، باطل مکنيد؛ مانند کسى که مالش را براى خودنمايى به مردم، انفاق مى‏کند و به خدا و روز بازپسين ايمان ندارد؛ پس مَثَلِ او همچون سنگ خارايى است که بر روى آن، خاکى [نشسته] است، و رگبارى به آن رسيده و آن [سنگ] را سخت و صاف بر جاى نهاده است؛ آنان [رياکاران] نيز از آنچه به‌دست آورده‏اند، بهره‏اى نمى‏برند؛ و خداوند، گروه کافران را هدايت نمى‏کند».

6.. توبه: ۶۱: «و کسانى که پيامبر خدا را آزار مى‏رسانند، عذابى پر درد [در پيش] خواهند داشت».

1.. نساء: ۹۳: «و هرکس عمداً مومنی را بکشد، کيفرش دوزخ است».

2.. نساء: ۳۶: «خدا کسى را که متکبّر و فخرفروش است دوست نمى‏دارد».

3.. بقره: ۲۷: «همانانى که پيمان خدا را پس از بستن آن مى‏شکنند؛ و آنچه را خداوند به پيوستنش امر فرموده مى‏گسلند؛ و در زمين به فساد مى‏پردازند؛ آنانند که زيانکارانند».

4.. مریم: ۴۴: «پدرجان! شيطان را مپرست، که شيطان [خداى] رحمان را عصيانگر است».

5.. بقره: ۲۱۹: «در بارۀ شراب و قمار، از تو مى‏پرسند، بگو: ”در آن دو، گناهى بزرک، و سودهايى براى مردم است، و [لى] گناهشان از سودشان بزرگتر است“».

6.. مائده: ۳۸: «و مرد و زن دزد را به [سزاى] آنچه کرده‏اند، دستشان را به عنوان کيفرى از جانب خدا ببُريد، و خداوند توانا و حکيم است».

7.. جن: ۱۸: «و مساجد ويژۀ خداست، پس هيچ‌کس را با خدا مخوانيد».

8.. نساء: ۱۰۷: «و از کسانى که به خويشتن خيانت مى‏کنند دفاع مکن، که خداوند هرکس را که خيانتگر و گناه‏پيشه باشد دوست ندارد».

9.. بقره: ۱۹۵: «و خود را با دست خود به هلاکت ميفکنيد».

10.. تکاثر: ۱ ـ ۴: «تفاخر به بيشترداشتن، شما را غافل داشت؛ تا کارتان [و پايتان] به گورستان رسيد؛ نه چنين است، زودا که بدانيد؛ باز هم نه چنين است، زودا که بدانيد».