مادر، حتّی در حدّ گفتن اف»: (وقَضی رَبُّكَ الّا تَعبُدوا الّا اياهُ وبِالولِدَينِ احسنًا امّا يبلُغَنَّ عِندَكَ الكِبَرَ احَدُهُما او كِلاهُما فَلاتَقُل لَهُما افٍّ ولا تَنهَرهُما وقُل لَهُما قَولًا كَريما)؛۱ «دروغگويی»: (واجتَنِبوا قَولَ الزّور)؛۲ «آوازهخوانی لهو و باطل»: (ومِنَ النّاسِ مَن يشتَری لَهوَ الحَديثِ لِيضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيرِ عِلمٍ)؛۳ «استعاذه به اجنّه»: (وانَّهُ كانَ رِجالٌ مِنَ الانسِ يعوذونَ بِرِجالٍ مِنَ الجِنّ فَزادوهُم رَهَقا)؛۴ «بازگويی رازهای مسلمانان به بيگانگان»: (ياأيهَا الَّذينَ ءامَنوا لا تَتَّخِذوابِطانَةً مِن دونِكُم لا يألونَكُم خَبالًا وَدّوا ما عَنِتُّم قَد بَدَتِ البَغضاءُ مِن افوهِهِم وماتُخفی صُدورُهُم اكبَرُ قَد بَينّا لَكُمُ الأيتِ ان كُنتُم تَعقِلون)؛۵ «اهانت به مقدّسات مشركان»: (ولا تَسُبُّوا الَّذينَ يدعونَ مِن دونِ اللَّهِ فَيسُبُّوا اللَّهَ عَدوًا بِغَيرِ عِلمٍ...)؛۶ «دشنام دادن و ناسزا گفتن به مردم»: (لَا يحِبُّ اللَّهُ الجَهرَ بِالسّوءِ مِنَ القَولِ الّا مَن ظُلِمَ...)؛۷ «فحش دادن در حال
1.. نساء: ۱۴۸: «خداوند، بانگ برداشتن به بدزبانى را دوست ندارد؛ مگر [از] کسى که بر او ستم رفته باشد».
2.. اسرا: ۲۳: «و پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستيد و به پدر و مادر [خود] احسان کنيد؛ اگر يکى از آن دو يا هردو، در کنار تو به سالخوردگى رسيدند به آنها [حتى] اوف» مگو و به آنان پرخاش مکن و با آنها سخنى شايسته بگوى».
3.. حج: ۳۰: «و از گفتار باطل اجتناب ورزيد».
4.. لقمان: ۶: «و برخى از مردم کسانى هستند که سخن بيهوده را خريدارند تا [مردم را] بى [هيچ] دانشى از راه خدا گمراه کنند».
5.. جن: ۶: «و مردانى از آدميان به مردانى از جن پناه مىبردند و بر سرکشى آنها مىافزودند».
6.. آل عمران: ۱۱۸: «اى کسانى که ايمان آوردهايد! از غير خودتان، [دوست و] همراز مگيريد؛ [آنان] از هيچ نابکارى در حق شما کوتاهى نمىورزند؛ آرزو دارند که در رنج بيفتيد؛ دشمنى از لحن و سخنشان آشکار است؛ و آنچه سينههايشان نهان مىدارد، بزرگتر است؛ در حقيقت، ما نشانهها [ى دشمنى آنان] را براى شما بيان کرديم، اگر تعقل کنيد».
7.. انعام: ۱۰۸: «و آنهايى را که جز خدا مىخوانند دشنام مدهيد که آنان از روى دشمنى [و] به نادانى، خدا را دشنام خواهند داد».
