155
انسان در تراز قرآن

رَسولٌ مِن عِندِ اللَّهِ مُصَدّقٌ لِما مَعَهُم نَبَذَ فَريقٌ مِنَ الَّذينَ اوتوا الكِتبَ كِتبَ اللَّهِ وراءَ ظُهورِهِم كَانَّهُم لايعلَمون)؛۱ «كفر به ملائكه‏»: (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا ءَامِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِى نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِى أَنزَلَ مِن قَبْلُ وَمَن يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْأَخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالاً بَعِيدًا)۲؛ «گوساله‏پرستی»:‏ (واذ قالَ موسی‏ لِقَومِهِ يقَومِ انَّكُم ظَلَمتُم انفُسَكُم بِاتّخاذِكُمُ العِجلَ فَتوبوا الی‏ بارِكُم فَاقتُلوا انفُسَكُم ....)؛۳ «يأس»: (يبَنی اذهَبوا فَتَحَسَّسوا مِن يوسُفَ واخيهِ ولا تايسوا مِن رَوحِ اللَّهِ انَّهُ لا يايسُ مِن رَوحِ اللَّهِ الَّا القَومُ الكفِرون)۴ (همچنین ر.ک: حجر، ۵۵؛ عنكبوت، ۲۳؛ زمر، ۵۳).

ب ـ گفتارها

زبان و گفتار، نقش مهم و كليدي در ارتباطات انساني داشته و بيشتر مناسبات بين‌فردي و گروهي با ابزار زباني و در قالب گفتگو شكل

1.. بقره: ۱۰۱: «و آنگاه که فرستاده‏اى از جانب خداوند برايشان آمد ـ که آنچه را با آنان بود تصديق مى‏داشت ـ گروهى از اهل کتاب، کتاب خدا را پشت سر افکندند، چنانکه گويى [از آن هيچ] نمى‏دانند».

2.. نساء: ۱۳۶: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید به خدا و پیامبر او و کتابی که بر پیامبرش فرو فرستاد و کتاب‌هایی که قبلاً نازل کرده بگروید؛ و هر کس به خداوند و فرشتگان او و کتاب‌ها و پیامبرانش و روز بازپسین کفر ورزد، در حقیقت دچار گمراهی دور و درازی شده است».

3.. بقره: ۵۴: «و چون موسى به قوم خود گفت: ”اى قوم من! شما با [به پرستش] گرفتن گوساله، برخود ستم کرديد، پس به درگاه آفرينندۀ خود توبه کنيد».

4.. یوسف: ۸۷: «اى پسران من! برويد و از يوسف و برادرش جستجو کنيد و از رحمت خدا ناامید مباشيد؛ زيرا جز گروه کافران کسى از رحمت خدا ناامید نمى‏شود».


انسان در تراز قرآن
154

رَسولٌ‏ بِما لاتَهوی‏ انفُسُكُمُ استَكبَرتُم فَفَريقًا كَذَّبتُم وفَريقًا تَقتُلون وقالوا قُلوبُنا غُلفٌ بَل لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفرِهِم فَقَليلًا ما يؤمِنون)۱ (همچنین ر.ك: نساء، ۱۳۶، ۱۵۰ و ۱۵۱؛ اعراف، ۱۰۱؛ يونس، ۷۴؛ ابراهيم، ۹؛ غافر، ۲۱، ۲۲، ۴۹ و۵۰؛ تغابن، ۵ و ۶)؛ «كفر به خدا»: (انَّ الَّذينَ كَفَروا سَواءٌ عَلَيهِم ءَانذَرتَهُم ام لَم تُنذِرهُم لايؤمِنون خَتَمَ اللَّهُ عَلی‏ قُلوبِهِم وعَلی‏ سَمعِهِم وعَلی‏ ابصرِهِم غِشوَةٌ ولَهُم عَذابٌ عَظيم)۲ (همچنین ر.ك: بقره، ۳۹، ۸۸، ۱۲۶، ۱۳۶، ۱۳۷؛ آل‏عمران، ۱۷۹؛ توبه، ۲۹؛ نحل، ۱۰۶؛ عنكبوت، ۵۲ و ۵۴؛ سبأ، ۳۱ ـ ۳۳؛ «كفر به قرآن»‏: (وءامِنوا بِما انزَلتُ مُصَدّقًا لِما مَعَكُم ولا تَكونوا اوَّلَ كافِرٍ بِهِ...) ۳ (همچنین ر.ك: بقره، ۸۹ ،۹۰، ۹۹ و ۱۲۱؛ «كفر به کتاب‌های آسمانی»: (قولوا ءامَنّا بِاللَّهِ وما انزِلَ الَينا وما انزِلَ الی‏ ابرهيمَ واسمعيلَ واسحقَ ويعقوبَ والاسباطِ وما اوتِی موسی‏ وعيسی‏ وما اوتِی النَّبِيونَ مِن رَبّهِم لانُفَرّقُ بَينَ احَدٍ مِنهُم ونَحنُ لَهُ مُسلِمون فَان ءامَنوا بِمِثلِ ما ءامَنتُم بِهِ فَقَدِ اهتَدَوا وان تَوَلَّوا فَانَّما هُم فی شِقَاقٍ فَسَيكفيكَهُمُ اللَّهُ وهُوَ السَّميعُ العَليم)؛۴ «كفر به محمد صلی الله علیه و آله»: (ولَمّا جاءَهُم

1.. بقره: ۸۷ و ۸۸: «پس چرا هر گاه پيامبرى چيزى را که خوشايند شما نبود برايتان آورد، کبر ورزيديد؟ گروهى را دروغگو خوانديد و گروهى را کشتيد و گفتند: ”دل‌هاى ما در غلاف است“؛ [نه، چنين نيست] بلکه خدا به سزاى کفرشان، لعنتشان کرده است، پس آنان که ايمان مى‏آورند چه اندک شماره‏اند».

2.. بقره: ۶ و ۷.

3.. بقره: ۴۱: «و بدانچه نازل کرده‏ام ـ که موید همان چيزى است که با شماست ـ ايمان آريد؛ و نخستين منکر آن نباشيد...».

4.. بقره: ۱۳۶ و ۱۳۷: «بگوييد: ”ما به خدا، و به آنچه بر ما نازل شده، و به آنچه بر ابراهيم و اسحاق و يعقوب و اسباط نازل آمده، و به آنچه به موسى و عيسى داده شده، و به آنچه به همۀ پيامبران از سوى پروردگارشان داده شده، ايمان آورده‏ايم؛ ميان هيچ يک از ايشان فرق نمى‏گذاريم؛ و در برابر او تسليم هستيم“ پس اگر آنان [هم] به آنچه شما بدان ايمان آورده‏ايد، ايمان آوردند، قطعاً هدايت شده‏اند؛ ولى اگر روى برتافتند، جز اين نيست که سر ستيز [و جدايى] دارند؛ و به زودى خداوند [شر] آنان را از تو کفايت خواهد کرد، که او شنواى داناست».

  • نام منبع :
    انسان در تراز قرآن
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1393
    نوبت چاپ :
    اول
    شمارگان :
    1000
تعداد بازدید : 5656
صفحه از 212
پرینت  ارسال به