ماريه ندارد.^۱ در تفسیرهای شيعي، همچون «تفسیر قمي»^۲ و «مجمع البیان طبرسي»^۳ داستانی به این مضمون نقل شده است؛ در این پیوند از نظر علامه عسگري از متفكران معاصر شيعه، سبب نزول آیه یاد شده چندان دور از عقل نيست.^۴

دیدگاه دوم اين است كه پيامبر اسلام صلی الله علیه و آله در خانه يکي از همسرانش، زينب بنت‌جحش (يا سوده) عسل می‌خورد و توقف وی در آن خانه طولاني می‌شود؛ اين امر بر حفصه و عايشه سنگين آمد و آن دو و ديگر همسران پیامبر با ترفندي به آن حضرت گفتند: «از تو بوي بد مغافير به مشام می‌رسد»؛ پيامبر صلی الله علیه و آله نیز که از بوي بد کراهت داشت، خوردن عسل را بر خود حرام کرد؛ اين راي به عنوان «دیدگاهی ناشناخته» در برخي از تفسیرهای کهن آمده است؛^۵ ابن‌کثير به وجود اين اختلاف دیدگاه در این باره اشاره می‌کند، اما خود، نظر تحريم عسل را پذیرفته و ميگويد بخاري نیز در «الصحيح» به همین نکته اشاره کرده؛^۶ ثعلبي، داستان تحريم عسل را پيش از داستان ماريه ذكر نموده^۷ و بغوي نيز هر دو دیدگاه را باهم جمع کرده است؛^۸ چنان که طبرسي هم با تعبير الملاذ، ظاهراً هر دو دیدگاه را مد نظر داشته است.^۹

ندارد، چون تحريم برخي از همسران بر مرد يا تحريم برخي از لذت‌ها با سبب يا بدون سبب، کاری قبيح نبوده و در شمار گناهان نيست؛^۱ مهمترين موضوعي كه ذهن مفسران را در تفسير آيه نخست سوره تحريم به خود مشغول ساخته، كشف رفتار يا چیزی است كه پيامبر اسلام صلی الله علیه و آله آن را به طور موقت بر خود حرام نمود.

تلاشهاي ادبي، روايي و تاريخي بسیاری از سوي قرآن‌پژوهان در پاسخ به اين مسئله صورت گرفته و در مجموع سه دیدگاه تفسيري، پیرامون موضوع یاد شده ارائه گردیده است:

در دیدگاه نخست، مراد، تحريم ماريه قبطيه از سوی پيامبر صلی الله علیه و آله بوده است: پيامبر صلی الله علیه و آله در روز اختصاصي عايشه با همسرش ماريه ـ در خانه حفصه ـ هم‌بستر شد؛ حفصه با آگاهی از اين ماجرا، به پيامبر اعتراض کرد که رعايت حرمت و حق وي را نکرده است؛ پيامبر صلی الله علیه و آله نیز به خاطر جلب رضايت حفصه، نزديكي با ماريه را بر خود حرام کرد و از حفصه خواست اين راز را افشا نکند؛ اما بعدها پيامبر، حفصه را به خاطر افشاي راز خود برای عايشه و ديگر همسران ایشان، طلاق داد و از زنان ديگرش به مدت بيست‌ونه روز دوری جست؛ این داستان را ابتدا ابن‌سعد در کتاب خود گزارش كرده^۲ و سپس در منابع حديثي كهن اهل سنت بازتاب یافته است.^۳

قرطبي به نقل از کياطبري گزارش كرده است كه می‌توان گفت اطلاق «لم تحرم ما احل الله» حاکی است که موضوع، اختصاصی به داستان