که موجودات هستی در هر رتبه و شأنی به یک زبان و حالتی ستایشگر خداوند هستند و بهتر است انسان از روی شوق و آگاهی به سان دیگر موجوداتِ هستی برای تعالی خود هم که شده به ستایش الهی بپردازد. اما بخشی دیگر از آیات به سجده انسان اشاره دارند که در ادامه به بررسی آنها میپردازیم.
انسان
سجده انسان براي خداوند در هر موقعیتی امري پسنديده و مستحب بوده و در مواردي همانند نماز، واجب است ـ سجده در نماز از جمله عباداتي است كه قصد در آن شرط است و چنانچه با هدفی جز انگيزه تعظيم (همانند سخريه و استهزاء) انجام شود سجده حقيقي نيست.۱
هرچند در آيات قرآن، جهت خاصي از جهات جغرافيايي در هنگام سجده کردن بيان نشده است لکن برای سجده در نماز باید شرط قرار گرفتن آن در جهت قبله را رعايت نمود؛ اين معنا از آياتی چند از قرآن دریافت؛ مانند: (قَدْ نَرَی تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاء فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّواْ وُجُوِهَكُمْ شَطْرَهُ)،۲(وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَمَا اللّهُ