سخن آغاز
مسئله اصلی قرآن، تعریف و تنظیم رابطه انسان با خدا، خود و دیگران است؛ موضوع قرآن، انسان و هدايت اوست؛ ازاين‌رو محور و مبنا در گزارهها و آموزههاي آن «انسان» مي‌باشد. هدف نهایی رهنمودهاي قرآنی، گرایش انسان به سوي کمال و تبيين خطوط کلي و چارچوب تعامل وي با مجموعه هستي در عرصههاي گوناگون است؛ بنابراین قرآن كريم، كتابِ هدايت انسانها در همه اعصار بوده و فراخنای زمين و گسترة زمان، هماره حوزة نورافشاني خورشيد تابانِ این کتاب آسمانی است. نور هدايت قرآن در همه آفاق مرزهای بشريت مي‌تابد: (وما هي الّا ذكری للبشر)۱؛ (وما هو الّا ذكر للعالمين)۲ و اين پرتوافشانی، ویژه دوره، اقلیم و يا نژادي خاص نیست.=۳
ازآنجا كه قرآن اصيلترين كتاب هدايت به‌شمار می‌رود، هيچ‌يك از مسائل اساسي سعادت و شقاوت انساني را فروگذار نكرده است؛ چنان‌كه
