برخي از مفسران اهل سنت نيز تاکيد کردهاند که برابر اين آيه، صادقان باید از ویژگی عصمت از لغزش برخوردار بوده و رتبه ايماني و هدايتي آنان بالاتر از ديگر مؤمنان باشد.۱ اما اينکه گروهی از آنان پنداشته‌اند که مراد از صادقان مجموع امت اسلامي است، با ظاهر قرآن ناسازگار بوده و مخالف با تجربه تاريخي از وضعيت فرقه‌ها و مذاهب اسلامي است که گاه اختلاف آنان به طرد و تکفير يکديگر ميانجامد.
سوم. از آنجا که مقام راهبري، مقامی بسیار حساس و مهم بوده و در سعادت و شقاوت اخروي و دنيوي انسان تأثیرگذار است، باید دقت و احتياط بسيار زيادي در تشخيص راهبر راستين و الهی به عمل آيد؛ چنان که در انتخاب راه نیز بايد شناخت و دقت کافی مبذول داشت؛ زیرا راهبران دروغين بنا به دلايل متعددي چون عصبيت، تکبر، عناد و ... ممکن است خود را نزد افراد ساده لوح به عنوان راهبر الهی جا بزنند؛ به سخن ديگر، پيوند «رهبری» و «پيروی» در اين جهان به‌طور كامل در جهان دیگر منعكس میشود و بر اساس آن گروههايی كه اهل نجات و اهل عذابند مشخص میگردند.
گر چه بعضی از مفسران، «امام» را در آیات پیش‌گفته، تنها به معنی پيامبران دانسته، و بعضی دیگر به معنی كتاب‌های آسمانی، یا به معنی علما و دانشمندان تفسير کردهاند، ولی روشن است كه امام در اينجا گستره معنایی وسيعی دارد كه هر پيشوايی، خواه از پيامبران و ائمه هدی: و خواه دانشمندان و كتاب و سنت و همچنين ائمه كفر و
