آسمان و زمين و چگونگي تسخير و تدبير در درازناي تاريخ به مدد عقل و تجربه عيني، يقين می‌یابد که آفريدگار هستي از قدرتي بی‌همتا، دانشي ژرف و نگاهی نکته‌سنج و دقیق برخوردار است.۱ لازمه چنين آفریدگاری اين است که انسان‌ها از او استعانت جسته و مراقب اعمال خود در فراروی او باشند۲ و مطابق الگوي الهی، به تدبير زندگی خویش همت گمارند؛ چرا که دانش انساني در احاطه بر خود، بسیار ناچيز است، چه رسد به ارائه برنامه‌اي جامع براي مديريت حيات فردي و اجتماعي خویش و دیگران.
يکي از مفسران با اشاره به اهمیت آگاهي یافتن از هدف یاد شده و نقش تربیتی آن با توجه به جايگاه آيه در سوره طلاق، می‌نویسد:
چه تعبير جالبی كه هدف اين آفرينش عظيم را آگاهی انسان از صفات خدا از علم و قدرت او میشمرد كه آگاهی از اين دو صفت برای تربيت انسان كافی است. انسان بايد بداند او بر تمام اسرار وجودش احاطه دارد و از همه اعمالش با خبر است، و نيز بداند وعدههايش در زمينه معاد و رستاخيز، در زمينه پاداش و كيفر و در زمينه وعده پيروزی مؤمنان، تخلف ناپذير است. آری خدايی كه چنين «علم» و «قدرتی» دارد و نظام عالم هستی را اداره میكند، اگر احكامی در زمينه زندگی انسان‌ها، در رابطه با طلاق و حقوق زنان قرار داده، همگی روی حساب دقيق و متقن است.۳
