1.. بقره: ۱۱۴: «و کيست بيدادگرتر از آن کس که نگذارد در مساجد خدا، نام وى برده شود، و در ويرانى آنها بکوشد؟ آنان حق ندارند جز ترسان و لرزان در آن [مسجد]ها درآيند؛ در اين دنيا ايشان را خوارى، و در آخرت عذابى بزرگ است».

2.. بقره: ۱۶۸ و ۱۶۹: «و از گام‌هاى شيطان پيروى مکنيد که او دشمن آشکار شماست. [او] تنها شما را به بدى و زشتى فرمان مى‏دهد، و [وامى‏دارد] تا بر خدا، چيزى را که نمى‏دانيد بربنديد».

3.. مائده: ۳: «بر شما حرام شده است مردار... و آنچه برای بتان سر بریده شده».

4.. توبه: ۳۷: «جز اين نيست که جابه‌جا کردنِ [ماه‌هاى حرام] فزونى در کفر است که کافران به وسيلۀ آن گمراه مى‏شوند؛ آن را يک‌سال حلال مى‏شمارند، و يک‌سال [ديگر] آن را حرام مى‏دانند، تا با شمارۀ ماه‌هايى که خدا حرام کرده است موافق سازند، و در نتيجه آنچه را خدا حرام کرده [بر خود] حلال گردانند؛ زشتىِ اعمالشان برايشان آراسته شده است، و خدا گروه کافران را هدايت نمى‏کند».

5.. بقره: ۱۸۰ و ۱۸۱: «بر شما مقرر شده است که چون يکى از شما را مرگ فرا رسد، اگر مالى بر جاى گذارد، براى پدر و مادر و خويشاوندان [خود] به طور پسنديده وصيت کند؛ [اين کار] حقى است بر پرهيزگاران؛ پس هرکس آن [وصيت] را بعد از شنيدنش تغيير دهد، گناهش تنها بر [گردن] کسانى است که آن را تغيير مى‏دهند؛ آرى، خدا شنواى داناست».

1.. توبه: ۶۵: «و اگر از ايشان بپرسى، بی‌گمان خواهند گفت: ”ما فقط شوخى و بازى مى‏کرديم“؛ بگو: آيا خدا و آيات او و پيامبرش را ريشخند مى‏کرديد؟».

2.. مائده: ۲: «اى کسانى که ايمان آورده‏ايد! حرمت شعائر خدا، و ماه حرام، و قربانى بى‏نشان، و قرباني‌هاى گردنبنددار».

3.. بقره: ۴۲: «و حق را به باطل درنياميزيد، و حقيقت را ـ با آنکه خود مى‏دانيد ـ کتمان نکنيد».

4.. مائده: ۴۴: «و کسانى که به موجب آنچه خدا نازل کرده داورى نکرده‏اند، آنان خود کافرانند».

5.. بقره: ۱۹۱: «فتنه از قتل بدتر است».

6.. حج: ۸ و ۹: «و از [ميان] مردم کسى است که در بارۀ خدا بدون هيچ دانش و بى‏هيچ رهنمود و کتاب روشنى به مجادله مى‏پردازد؛ [آن هم] از سرِ نخوت، تا [مردم را] از راه خدا گمراه کند؛ در اين دنيا براى او رسوايى است، و در روز رستاخيز او را عذاب آتش سوزان مى‏چشانيم».

7.. مائده: ۷۹: «[و] از کار زشتى که آن را مرتکب مى‏شدند، يکديگر را بازنمى‏داشتند؛ راستى، چه بد بود آنچه مى‏کردند!».

8.. انعام: ۵۲: «و کسانى را که پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان مى‏خوانند ـ در حالى که خشنودى او را مى‏خواهند ـ مران. از حساب آنان چيزى بر عهدۀ تو نيست، و از حساب تو [نيز] چيزى بر عهدۀ آنان نيست، تا ايشان را برانى و از ستمکاران باشى».