اعيان، از باب اضافه فعل به محل فعل خواهد بود که عمل در آنجا تحقق یافته و دارای مفهومي کنايي است.۱
برابر رويكرد یادشده، مفهوم گزارههاي قرآني، مانند «شهرالحرام» و «بيت‌الحرام»، اين است كه انجام برخي اعمال در اين زمان و مكان خاص، ممنوع است، ولی خارج از اين دو محدوه زمانی و مکانی، محدوديتي وجود ندارد؛۲ آيه (حرمت عليكم امهاتكم)۳ همین گونه است؛ زیرا حرمت به فعل مكلف ـ ازدواج با مادران ـ تعلق گرفته است، نه خود ذات امّهات.
در فقه اسلامي، حرمت، يكي از احكام پنج‌گانه تكليفي است و مقصود از آن، الزام مكلف به انجام ندادن عملی است،۴ البته به گونهاي که شارع به شکل جدی ترک آن را خواسته باشد؛۵ همچنین به فعل يا چیزی كه حكم حرمت بدان تعلق بگيرد، حرام گفته می‌شود.
واژه «تحريم»، از مفاهيم وابسته حرمت در قرآن و فقه بوده و به فرآيند تشريع حرام اطلاق شده است؛ تحريم، مصدر باب تفعيل و برابر نهاد آن در زبان فارسي «حرام نمودن» يا «ممنوع ساختن» است؛ تحريم فقهي، حرام نمودن رفتار يا بهرهمندي از چیزی است؛ برخي نيز گفتهاند هر کسي خودش را از چيزي با اعتقاد به امتناع از آن منع کند، آن را بر خود حرام ساخته است۶.
1.. الجامع لأحکام القرآن، ج۵، ص۷۱.
2.. مفردات الفاظ القرآن، ص۱۱۵.
3.. نساء: ۲۳: «نکاح مادرانتان بر شما حرام شده است».
4.. الاصول العامة للفقه المقارن، ص۶۳.
5.. الفقه الاسلامي و ادلته، ج۱، ص۶۸.
6.. احكام القرآن، ج۱، ص۲۸۳.
