فصل هفتم: مرزهای الهی

(مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ)

اشاره

از نگاه قرآنی، انسان در سیر حیات دینی به گونه‌‌ای رها نیست تا هر کاری را که بخواهد انجام دهد؛ بشر دارای محدودیتهایی است که رعایت آنها لازمه تعالی و تکامل اوست؛ دستیابی به سعادت و قرب الهی که هدف اصلی آفرینش آدمی است، نیز بدون رعایت این محدودیتها امکان‌پذیر نیست؛ محدودیت‌های یاد شده به‌سان مرزهایی است که هماره باید آن را در فراروی خود دیده و از آنها عبور نکند؛ حتی بهتر است از نزدیک شدن به آنها نیز خودداری شود؛ چرا که ممکن است نفس به مرور او را به گذر از این مرزها فرا خواند.

قرآن به عنوان کتاب راهنمای حیات انسانی، در بخش قابل توجهی از آیات خود به این مسئله توجه جدی نموده و هماره انسان را از عبور از