۶۶۴.امام على عليه السلام :مردم دنيا ، محكوم به بدبختى و نيستى و نابودى و هلاكت اند.
۶۶۵.امام على عليه السلام :كسى كه دنيا همّ و غم او باشد، در روز قيامت شقاوت و اندوه او به درازا مى كشد.
۶۶۶.امام على عليه السلام :كسى كه بزرگ ترين اهتمامش دنيا باشد ، گرفتارى و اندوهش به درازا مى كشد.
۶۶۷.امام على عليه السلام :دين ، [آدمى را] ارجمند مى گرداند، و دنيا ، خوار مى سازد.
ز ـ هلاكت
۶۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس همه غصّه هايش را يك غصّه ـ يعنى غصّه آخرتش ـ كُنَد ، خداوندغصّه هاى دنياى او را برطرف مى سازد، و هر كس انواع غصّه هاى دنيا وجودش را فرا بگيرد ، خداوند، اهمّيتى نمى دهد كه در كدام وادى از وادى هاى آن نابود مى شود.
۶۶۹.امام على عليه السلام :كسى كه زندگى كنونى ، بيشتر از زندگى آينده اختياردار او باشد و كارهاى دنيا بر او چيره تر از كارهاى آخرت باشد ، هر آينه ماندگار را به فناپذير فروخته، و جاويدان را با گذرا عوض كرده، و خويشتن را به نابودى افكنده ، و زندگى دگرگون شونده زوال پذير را براى خود پسنديده، و از راه روشن به كج راهه رفته است.
۶۷۰.امام على عليه السلام :هر گاه مشغله انسان به دنيا بيشتر شود و علاقه اش به آن فزون تر گردد، دنيا او را به راه هاى گوناگون مى برد و وى را در مهلكه ها مى افكند.
