۱۰.الكافى ـ به نقل از وليد بن صبيح ـ وليد گفت:روزى بر امام صادق عليه السلام وارد شدم . ايشان ، جامه هايى به طرف من انداخت و فرمود: «اى وليد ! اينها را تا بِزَن».
من در برابر ايشان ايستادم. فرمود: «خدا ، معلّى بن خُنيس را رحمت كند!» . من گمان بردم كه امام عليه السلام ايستادن مرا در حضورش به ايستادن معلّى در برابرش تشبيه كرد. ۱ سپس فرمود: «اُف بر دنيا ، اف بر دنيا! دنيا، در حقيقت، سراى آزمايش [و گرفتارى] است و خداوند ، در آن ، دشمنش را بر دوست خود مسلّط مى گردانَد ؛ امّا از پسِ دنيا سرايى است كه اين گونه نيست».
گفتم: فدايت شوم! آن خانه كجاست؟
امام عليه السلام با دست خود به زمين اشاره كرد و فرمود: «اين جا».
ر . ك : ج۲ ص۲۷۵ (ويژگى هاى آخرت / سراى سزا) .
ب. محنتكده
۱۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دنيا، سراى محنت ۲ است.
۱۲.امام على عليه السلام :دنيا، سراى محنت ها و جايگاه فتنه هاست.
۱۳.امام على عليه السلام :هركه به دنيا دست يافت ، رنج بُرد و هر كه از دستش داد ، به مشقّت افتاد.
