۳۲۱.امام على عليه السلام :هركه به دنيا تكيه كند ، بدبخت و بى بهره است.
۳۲۲.امام على عليه السلام :هركه به دنيا خوش گمان باشد ، گرفتار رنج و سختى مى شود.
۳۲۳.امام على عليه السلام :هركه به دنيا خو گرفت و دينش را كابين آن قرار داد ، به هر طرف كه دنيا رو آورَد ، او نيز رو مى كند [و در واقع] ، دنيا را آرمان و معبود خويش گرفته است.
۳۲۴.امام على عليه السلام :دنيا از كسى كه به آن پناه ببرد ، پاسدارى نمى كند.
۳۲۵.امام زين العابدين عليه السلام :به آنچه در اين دنياست ، دل مبنديد ، چونان دل بستگىِ كسى كه آن را خانه ماندن و منزلگاه هميشگى قرار داده است. به خدا سوگند كه در امور اين دنيا ، براى شما نشانى و هشدارى بر [بى وفايى و ناپايدارىِ [دنياست: امورى چون كشاكش روزگار ، فراز و نشيب هاى آن ، كيفرهاى عبرت آموزش و به بازى گرفتن اهل خود. دنيا، گم نام را بالا مى برد و بلندْ پايه را پست مى گردانَد و فرداى قيامت ، اقوامى را به آتش مى افكند و در اين همه ، عبرت و تجربه و مايه بازدارندگى است براى شخص هشيار.
۳۲۶.امام زين العابدين عليه السلام ـ به يارانش ـ :آيا آنچه عيسى بن مريم عليهماالسلام به حواريان فرمود: به شما نرسيده است؟ او به آنان فرمود : «... كدام يك از شما بر [روى [موج دريا خانه اى مى سازد؟ دنيا، چنين خانه اى است. پس، آن را اقامتگاه مگيريد».