۳۱۶.امام صادق عليه السلام :اگر دنيا نابود شدنى است ، پس دل خوش كردن به آن ، چرا؟!
۳۱۷.امام صادق عليه السلام :عيسى بن مريم عليهاالسلام به يارانش مى گفت: «اى فرزندان آدم! از دنيا به خدا بگريزيد و دل هايتان را از دنيا بيرون بريد ؛ زيرا كه نه شما شايسته دنياييد ، نه دنيا شايسته شماست . نه شما در دنيا مى مانيد ، نه دنيا براى شما مى مانَد. دنيا ، فريبكار و مصيبت بار است. فريب خورده [ى واقعى] كسى است كه فريب دنيا را بخورد؛ زيان ديده ، كسى است كه به دنيا آرميد؛ به هلاكت در افتاده ، كسى است كه دنيا را دوست داشت و خواستارش شد. پس به درگاه آفريدگارتان توبه آريد و از پروردگارتان پروا كنيد و بترسيد از آن روزى كه هيچ پدرى به كار فرزندش نمى آيد و هيچ فرزندى نيز به كار پدرش نخواهد آمد.
۱ / ۲ ـ ۳
دل بستگى به دنيا
۳۱۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به دنيا دل مبنديد ، كه دنيا ، جدايىِ خود را اعلام كرده و به فريبندگى هاى خويش ، فرا مى خواند. پس ، از مصيبت آفرينى هاى آن ، بر حذر باشيد.
۳۱۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در اندرزش به ابن مسعود ـ :اى پسر مسعود! به دنيا دل مبند و بدان ميارام ؛ زيرا به زودى از آن جدا خواهى شد.
۳۲۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از آنان نباشيد كه دنياى زودگذر ، فريبشان داد و آرزو ، گولشان زد و اسير نيرنگ [ِ دنيا] شدند و در نتيجه، به سراى بدى كه زود زوال مى پذيرد و آماده انتقال [به ديگرى] است، دل بستند. آنچه از اين دنياى شما باقى مانده ، در برابر آنچه گذشته ، به اندازه خُسباندن اشترى [براى آسودن
ساعاتى] يا بستن پستان حيوان شيردهى ۱ بيش نيست. پس بر چه درنگ مى كنيد و منتظر چه هستيد؟!
