63
دنيا و آخرت از نگاه قرآن و حديث جلد دوّم

۱ / ۵

هشدار درباره تحريف زهد

۸۴۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زهد به دنيا ، به حرام كردن حلال [بر خود] و يا ترك دارايى نيست؛ بلكه زهد به دنيا ، عبارت است از: راضى بودن به قضا[ى الهى] و صبر در مصائب، و چشم اميد بر كَندن از مردم.

۸۵۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زهدِ به دنيا ، پوشيدن جامه درشت و خوردن غذاى خشك نيست؛ بلكه زهد به دنيا ، عبارت از كوتاه كردن آرزوست.

۸۵۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زهدِ به دنيا ، به حرام كردن حلال و يا ترك مال نيست؛ بلكه زهد به دنيا آن است كه به آنچه در دست توست ، مطمئن تر از آنچه در دست خداست ، نباشى و به ثواب مصيبتى كه به تو مى رسد ، چندان راغب باشى كه آرزو كنى آن مصيبت برايت باقى بماند.

۸۵۲.الكافى ـ به نقل از محمّد بن على، كه سند آن را به معصوم عليه السلام مى رساند ـ :سفيان ثورى از مسجد الحرام مى گذشت كه امام صادق عليه السلام را با جامه هايى زيبا و قيمتى ديد. گفت: واللّه كه نزد او مى روم و ملامتش مى كنم.
پس، به نزديك امام عليه السلام رفت و گفت: اى پسر پيامبر خدا! نه پيامبر خدا چنين لباسى پوشيد، نه على و نه هيچ يك از پدرانت!
امام صادق عليه السلام به او فرمود: «پيامبر خدا ، در روزگارى سخت و در تنگناى معيشت به سر مى برد و از اين رو ، با سختى زندگى مى كرد؛ امّا بعداً دنيا ، خيرات و بركات خود را فرو ريزانْد. پس، سزاوارترينْ مردم دنيا به برخوردارى از اين نعمت ها ، نيكان هستند» و سپس ، اين آيه را تلاوت كرد: « «به گو: چه كسى زيورهاى خدا را كه براى بندگانش پديد آورده ، و نيز روزى هاى پاك را حرام گردانيده است؟» [ و افزود : ] ما به استفاده از اين نعمت هاى خدادادى ، از هر كس ديگر سزاوارتريم. با اين حال، اى ثورى! من ، اين جامه اى را كه بر تَنَم مى بينى ، براى مردم پوشيده ام».
امام عليه السلام سپس، دست سفيان را گرفت و به طرف خود كشيد و لباس رويى خود را بالا زد و جامه زِبرى را كه زير آن پوشيده بود و با بدن ايشان تماس مستقيم داشت ، نشانش داد و فرمود: «اين را براى خودم مى پوشم و آنچه را ديدى (لباس رويى را) براى مردم» . آن گاه ، لباس رويى سفيان را كه زِبر و درشت بود ، كنار زد و زير آن ، جامه نرمى بود. فرمود: «تو اين رويى را براى چشم مردم پوشيده اى و اين زيرى را براى خوشايند نَفست!» .


دنيا و آخرت از نگاه قرآن و حديث جلد دوّم
62

۱ / ۵

التَّنبيهُ عَلى تَحريفِ الزُّهدِ

۸۴۹.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لَيسَ الزُّهدُ فِي الدُّنيا تَحريمَ الحَلالِ ، ولا إضاعَةَ المالِ ، ولكِنَّ الزُّهدَ فِي الدُّنيا الرِّضا بِالقَضاءِ ، وَالصَّبرُ عَلَى المَصائِبِ ، وَاليَأسُ عَنِ النّاسِ . ۱

۸۵۰.عنه صلى الله عليه و آله :لَيسَ الزُّهدُ فِي الدُّنيا لُبسَ الخَشِنِ وأكلَ الجَشِبِ ۲ ، ولكِنَّ الزُّهدَ فِي الدُّنيا قَصرُ الأَمَلِ . ۳

۸۵۱.عنه صلى الله عليه و آله :الزَّهادَةُ فِي الدُّنيا لَيسَت بِتَحريمِ الحَلالِ ، ولا إضاعَةِ المالِ ، ولكِنَّ الزَّهادَةَ فِي الدُّنيا ألاّ تَكونَ بِما في يَدَيكَ أوثَقَ مِمّا في يَدَيِ اللّهِ ، وأن تَكونَ في ثَوابِ المُصيبَةِ إذا أنتَ اُصِبتَ بِها أرغَبَ فيها لو أنَّها اُبقِيَت لَكَ . ۴

۸۵۲.الكافي عن محمّد بن علي رفعه :مَرَّ سُفيانُ الثَّورِي فِي المَسجِدِ الحَرام فَرَأى أبا عَبدِ اللّهِ عليه السلام وعَلَيهِ ثِيابٌ كَثيرَةُ القيمَةِ حِسانٌ ، فَقالَ : وَاللّهِ لاَآتِيَنَّهُ ولاَُوَبِّخَنَّهُ .
فَدَنا مِنهُ فَقالَ : يَابنَ رَسولِ اللّهِ ، ما لَبِسَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله مِثلَ هذَا اللِّباسِ ولا عَلِيٌّ عليه السلام ولا أحَدٌ مِن آبائِكَ!
فَقالَ لَهُ أبو عَبدِ اللّهِ عليه السلام : كانَ رَسولُ اللّه صلى الله عليه و آله في زَمانِ قَترٍ مُقتِرٍ ۵ ، وكانَ يَأخُذُ لِقَترِهِ وَاقتِدارِهِ ۶ ، وإنَّ الدُّنيا بَعدَ ذلِكَ أرخَت عَزالِيَها ۷ ، فَأَحَقُّ أهلِها بِها أبرارُها . ثُمَّ تَلا : «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ الَّتِى أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَ الطَّيِّبَـتِ مِنَ الرِّزْقِ» ۸ ونَحنُ أحَقُّ مَن أخَذَ مِنها ما أعطاهُ اللّهُ ، غَيرَ أنّي يا ثَورِي ماتَرى عَلَيَّ مِن ثَوبٍ إنَّما ألبَسُهُ لِلنّاسِ .
ثُمَّ اجتَذَبَ يَدَ سُفيان فَجَرَّها إلَيهِ ، ثُمَّ رَفَعَ الثَّوبَ الأَعلى وأخرَجَ ثَوبا تَحتَ ذلِكَ عَلى جِلدِهِ غَليظا ، فَقالَ : هذا ألبَسُهُ لِنَفسي ، وما رَأَيتَهُ لِلنّاسِ . ثُمَّ جَذَبَ ثَوبا عَلى سُفيانَ أعلاهُ غَليظٌ خَشِنٌ وداخِلُ ذلِكَ ثَوبٌ لَيِّنٌ ، فَقالَ : لَبِستَ هذَا الأَعلى لِلنّاسِ ، ولَبِستَ هذا لِنَفسِكَ تَسُرُّها ! ۹

1.مستدرك الوسائل : ج ۱۲ ص ۵۱ ح ۱۳۴۸۸ نقلاً عن القطب الراوندي في لبّ اللباب .

2.الجَشِبُ : الغليظ الخَشِنُ من الطعام ، وكلّ بشع الطعم جَشِب (النهاية : ج ۱ ص ۲۷۲ «جشب») .

3.مشكاة الأنوار : ص ۲۰۷ ح ۵۵۹ ، مستدرك الوسائل : ج ۱۲ ص ۴۴ ح ۱۳۴۷۱ وراجع بحار الأنوار : ج ۷۰ ص ۳۱۰ ح ۴ .

4.سنن الترمذي : ج ۴ ص ۵۷۱ ح ۲۳۴۰ ، سنن ابن ماجة : ج ۲ ص ۱۳۷۳ ح ۴۱۰۰ ، الفردوس : ج ۳ ص ۴۰۳ ح ۵۲۲۸ كلّها عن أبي ذرّ ، المعجم الأوسط : ج ۸ ص ۵۷ ح ۷۹۵۴ ، حلية الأولياء : ج ۹ ص ۳۰۳ كلاهما عن أبي الدرداء ، كنز العمّال : ج ۳ ص ۱۸۱ ح ۶۰۵۹ وراجع أعلام الدين : ص ۲۹۳ .

5.الإقتار : التضييق على الإنسان في الرزق ، وقد أقتر الرجل فهو مُقتِر (النهاية : ج۴ ص۱۲ «قتر») .

6.قُدِرَ على الإنسان رزقُه : مثل قُتِرَ (الصحاح : ج ۲ ص ۷۸۷ «قدر») . وقوله عليه السلام : «وكان يأخذ» أي يأخذ من نفقته فلا يوسّع لقتر الزمان (مرآة العقول : ج ۲۲ ص ۳۱۷) .

7.يقال للسحابة إذا انهَمَرت بالمَطَر الجَودِ : أرسَلَت عَزالِيَها (تاج العروس : ج ۱۵ ص ۴۸۳ «عزل») .

8.الأعراف : ۳۲ .

9.الكافي : ج ۶ ص ۴۴۲ ح ۸ ، بحار الأنوار : ج ۴۷ ص ۳۶۰ ح ۷۱ وراجع تحف العقول : ص ۳۴۸ ورجال الكشّي : ج ۲ ص ۶۹۱ ح ۷۴۰ .

  • نام منبع :
    دنيا و آخرت از نگاه قرآن و حديث جلد دوّم
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدى رى‏شهرى، با همكارى: سیّد رسول موسوى، ترجمه: حمیدرضا شیخى
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1384
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 3357
صفحه از 436
پرینت  ارسال به