۱۳۳۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بنده اگر همّ و غمش آخرت باشد ، خداوند زندگى اش را براى او سامان مى بخشد و بى نيازى اش را در دلش قرار مى دهد ؛ و اگر همّ و غمش دنيا باشد ، خداوند زندگى اش را براى او پريشان و پُرمشغله مى سازد و فقر را پيش چشم او قرار مى دهد . در نتيجه ، شب و روزش را جز با نيازمندى سپرى نمى كند (هميشه احساس فقر مى نمايد) .
۱۳۳۶.امم على عليه السلام :فقيهان و حكيمان هر گاه با همديگر مكاتبه مى كردند ، سه چيز را مى نوشتند كه چهارمى نداشت : آن كه همتش آخرت باشد ، خدا كار دنيايش را كفايت مى كند... .
۱۳۳۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداى والامرتبه مى فرمايد : «اى فرزند آدم! خود را وقف عبادت من كن تا سينه ات را از بى نيازى پر كنم و فقرت را بزدايم . در غير اين صورت ، دستانت را پر از كار [و مشغله [مى گردانم و فقرت را برطرف نمى سازم» .
۱۳۳۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در بازگشتش از جنگ اُحُد ، در حالى كه مردمْ ايشان را در ميان گرفته بودند ـ :اى مردم! به آباد كردن آخرتتان ـ كه بِدان مكلّف شده ايد ـ روى آوريد و از دنيايتان كه براى شما تضمين شده است [و روزىِ تان در آن ، خواه ناخواه مى رسد] ، روى گردانيد و اعضا و جوارحى را كه به نعمت هاى او تغذيه شده است ، در معصيت او ـ كه موجب خشم خداوند مى شود ـ به كار نگيريد و به طلب آمرزش از او بپردازيد و همّت خود را صرف تقرّب به طاعت او كنيد .
كسى كه به بهره اش از دنيا آغاز كند ، بهره اش از آخرت را از كف مى دهد
و به آنچه از آخرت مى خواهد ، نمى رسد ؛ و كسى كه به بهره اش از آخرت آغاز كند ، سهمش از دنيا به او مى رسد و از آخرت نيز به آنچه مى خواهد ، دست مى يابد .
