۱۲۴۳.امام على عليه السلام :خداوند متعال دنيا را براى آزمايش ، معيّن كرد و آخرت را براى سزا دادن .
۱۲۴۴.امام على عليه السلام :در آخرت ، حسابرسى است و عمل در كار نيست.
۱۲۴۵.امام على عليه السلام ـ در نامه اش به محمّد بن ابى بكر ، آن گاه كه او را به حكومت مصر گماشت ـ :دنيا سراى آزمايش [و عمل] است و آخرت ، سراى سزا ديدن و خانه ماندگارى است . پس براى آنچه ماندگار است ، كار كن و از آنچه نابود مى شود ، روى بگردان و [در عين حال ،] بهره ات از دنيا را فراموش مكن.
۱۲۴۶.امام على عليه السلام :دنيا آرزوى تيره بختان است ؛ آخرت ، كاميابى نيك بختان است .
۱۲۴۷.امام عسكرى عليه السلام ـ در تفسير منسوب به ايشان درباره آيه شريف : «و تا آنان طلب آمرزش مى كنند ، خدا عذاب كننده آنان نخواهد بود» ـ : يعنى اظهار توبه و انابه مى كنند ؛ زيرا از احكام خداوند در دنيا ، اين است كه تو را به پذيرفتن ظاهر و جستجو نكردن از باطن ، امر مى فرمايد ؛ چون دنيا سراى مهلت و فرصت است ، و آخرت ، سراى سزاست و نه عبادت و عمل.
ح ـ سراى محصور در ناملايمات
۱۲۴۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بدانيد كه آخرت ، امروز ، با ناملايمات در ميان گرفته شده است
و دنيا با شهوات ، احاطه گشته است.
