۱۲۱۴.امام على عليه السلام :دنيا ، [در حقيقت،] سراى گذر است و آخرت ، سراى ماندن . پس ، از گذرگاه خود ، براى قرارگاهتان توشه برداريد.

۱۲۱۵.امام على عليه السلام :دنيا [در حقيقت] ، سراى گذر است و آخرت ، سراى ماندن . پس ، از گذرگاه خود ، براى قرارگاهتان توشه برگيريد و پرده هايتان را در نزد كسى كه رازهاى شما را مى داند ، ندريد.

۱۲۱۶.امام على عليه السلام ـ در توصيف بهشتيان ـ :آنان گروهى هستند كه همواره از كرامت [الهى] بهره مندند ، تا آن گاه كه در سراى ماندن فرود آيند و از جابه جايى سفرها آسوده گردند.

۱۲۱۷.امام على عليه السلام :آخرت ، سراى ماندن شماست . پس ، آنچه را براى شما مى ماند ، براى آن سرا آماده سازيد.

۱۲۱۸.امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى روز سه شنبه ـ :بارخدايا! دينم را برايم درست گردان ؛ چرا كه آن ، نگهبان امور من است ، و آخرتم را برايم درست گردان ؛ چرا كه آن ، سراى ماندن من و گريزگاه من از همسايگى با فرومايگان است .

۱۲۱۹.امام زين العابدين عليه السلام :اى گروه ياران من! دنيا سراى گذر است و آخرت ، سراى ماندن . پس ، از گذرگاه خويش براى اقامتگاهتان توشه برگيريد.

۱۲۲۰.امام باقر عليه السلام :آخرت ، سراى ماندن است و دنيا سراى رفتن و نيست شدن ؛ امّا اهل دنيا اهل غفلت اند .

ر . ك : ج۱ ص۳۹ (ويژگى هاى دنيا / گذرگاه) .

۱۲۱۴.عنه عليه السلام :إنَّمَا الدُّنيا دارُ مَجازٍ وَالآخِرَةُ دارُ قَرارٍ ، فَخُذوا مِن مَمَرِّكُم لِمَقَرِّكُم. ^۱

۱۲۱۵.عنه عليه السلام :إنَّمَا الدُّنيا دارُ مَمَرٍّ وَالآخِرَةُ دارُ مُستَقَرٍّ ، فَخُذوا مِن مَمَرِّكُم لِمُستَقَرِّكُم ، ولا تَهتِكُوا أستارَكُم عِندَ مَن يَعلَمُ أسرارَكُم. ^۲

۱۲۱۶.عنه عليه السلام ـ في صِفَةِ أهلِ الجَنَّةِ ـ :قَومٌ لَم تَزَلِ الكَرامَةُ تَتَمادى بِهِم حَتّى حَلّوا دارَ القَرارِ ، وأمِنوا نُقلَةَ الأَسفارِ. ^۳

۱۲۱۷.عنه عليه السلام :الآخِرَةُ دارُ مُستَقَرِّكُم ، فَجَهِّزوا إلَيها ما يَبقى لَكُم. ^۴

۱۲۱۸.الإمام زين العابدين عليه السلام ـ مِن دُعائِهِ يَومَ الثُّلاثاءِ ـ :اللّهُمَّ أصلِح لي ديني ؛ فَإِنَّهُ عِصمَةُ أمري ، وأصلِح لي آخِرَتي ؛ فَإِنَّها دارُ مَقَرّي وإلَيها مِن مُجاوَرَةِ اللِّئامِ مَفَرّي. ^۵

۱۲۱۹.عنه عليه السلام :مَعاشِرَ أصحابي ، الدُّنيا دارُ مَمَرٍّ وَالآخِرَةُ دارُ مَقَرٍّ ، فَخُذوا مِن مَمَرِّكُم لِمَقَرِّكُم. ^۶

۱۲۲۰.الإمام الباقر عليه السلام :الآخِرَةُ دارُ قَرارٍ وَالدُّنيا دارُ فَناءٍ وزَوالٍ ، ولكِنَّ أهلَ الدُّنيا أهلُ غَفلَةٍ. ^۷

راجع : ج۱ ص۳۸ (خصائص الدنيا / دار ممرّ) .