۱۴۶۵.امام صادق عليه السلام :در هر بام و شام مى گويى : « ... بارخدايا! شب و روز ، دو آفريده از آفريده هاى تو هستند . پس ، در آنها مرا گرفتار گستاخى بر معاصى ات و ارتكاب حرام هايت مگردان ، و در آنها مرا عملى پذيرفته ، تلاشى در خورِ تقدير ، و تجارتى كه هرگز كساد نمى شود ، روزى فرما.
۱۴۶۶.امام كاظم عليه السلام ـ از دعاى ايشان در تعقيبات نماز ـ :بارخدايا! به حقّ احسان ديرين و ازلى ات ... ؛ تويى آن خدايى كه معبودى جز تو نيست . هر آينه رستگار شد آن كه پيروى تو كرد ، و نيك بخت شد آن كه با تو به راز و نياز پرداخت ، و عزّتمند شد آن كه تو را صدا زد ، و كامياب شد آن كه به تو اميد بست ، و غنيمت بُرد آن كه آهنگ [كوى] تو كرد ، و سود بُرد آن كه با تو سودا كرد.
۱۴۶۷.امام كاظم عليه السلام :سود نبُرد ، مگر آن كس كه خويشتن را به خدا فروخت.
۱۴۶۸.لقمان عليه السلام ـ در اندرز به فرزندش ـ :فرزندم! پروا از خدا را تجارت خود گردان تا بى هيچ سرمايه اى ، سودها به سوى تو سرازير شوند.
ر . ك: ص۱۳۹ (زمينه هاى زهد / شناخت دنيا) ،
ج۱ ص۳۹ (ويژگى هاى دنيا / گذرگاه)
و ۳۹۱ (برحذر داشتن از دنيادوستى / دنيادوستى با آخرت دوستى جمع نمى شود) .
۵ / ۲
معناى سوداگرى آخرت
قرآن
«اى كسانى كه ايمان آورده ايد! آيا شما را رهنمون شوم به تجارتى (سودايى) كه شما را
ازعذابى دردناك مى رهاند ؟ به خدا و رسول او ايمان آوريد و در راه خدا با اموال و جان هايتان جهادكنيد . اين براى شما بهتر است ، اگر بدانيد» .
