۴ / ۱۲
يارى جستن از خدا
۱۰۶۹.ادريس عليه السلام ـ در دعايش ـ :بار خدايا! دلم را از هر چيزى (حلال يا حرام) كه ره توشه من به سوى تو نمى شود و در روز ديدارم با تو ، از آن سودى نمى برم، روى گردان كن.
۱۰۷۰.امام على عليه السلام ـ در دعا ـ :روزىِ مرا از دنيا عطا كن و مرا به آن ، بى رغبت گردان.
۱۰۷۱.امام على عليه السلام ـ در دعايى در روز جَمَل ، پيش از وقوع جنگ ـ :به حقّ آن نام بلندت ، از تو درخواست مى كنم كه بر من منّت نهى تا وظيفه شكرگزارى نعمتت را به جاى آورم.
پروردگارا! چه آزمندم من به آنچه تو مرا نسبت بدان ترغيب به زهد كردى و بر اين ، تشويقم نمودى! اگر به من كمك نكنى كه در دنيايم زهد بورزم و براى آخرتم تقوا بيندوزم ، نابود خواهم شد.
پروردگار من! دعوتگران (انگيزه هاى) دنيا، از زن و فرزند، مرا فرا خواندند و من به سرعت ، اجابتشان كردم و با ميل ، به دنيا گراييدم. و دعوتگران آخرت، از زهد و كوشش در عبادت، مرا فرا خواندند و من صداى آنها را خاموش كردم و آن سان كه به سوى خاشاك خشكيده و خسى كه بر باد مى رود و سرابى كه به زودى از ميان مى رود (دنيا) شتافتم ، به سوى آن دعوتگرها نشتافتم.
۱۰۷۲.صحيح البخارى ـ به نقل از سعد بن ابى وقّاص ـ :پيامبر صلى الله عليه و آله اين جملات را ، آن گونه كه سواد و نوشتن ياد داده مى شود ، به ما مى آموخت : «بار خدايا! پناه مى برم به تو از بخل . پناه مى برم به تو از ترسويى . پناه مى برم به تو از اين كه تا فروترين (دوره) عمر (فرتوتى) ، واپس برده شويم. پناه مى برم به تو از گرفتارى دنيا و عذاب قبر».
