سخنى درباره آثار دوستى براى خدا

در بخش اوّل اين كتاب ، نشان داديم كه اسلام ، دين محبّت و جامعه مطلوب در اسلام ، جامعه‏اى مبتنى بر محبّت است ، و در بخش دوم ، توضيح داديم كه محبّت خدا ، اصلى‏ترين پايه سازندگى فردى و اجتماعى و تكامل مادّى و معنوى انسان است .
مهم‏ترين نكته‏اى كه از جمع‏بندى و دقّت در آيات و احاديث بخش سوم مى‏توان به دست آورد ، اين است كه دوستىِ براى خدا ، تنها راه رسيدن به جامعه آرمانى مبتنى بر محبّت است و جز از اين طريق ، عداوت و فساد و تباهى از زمين ريشه‏كن نخواهد شد و جامعه بشر ، به زندگى دلخواه نخواهد رسيد .

ريشه عداوت

اگر دشمنى‏ها و تباهى‏ها را در سطح جهان با دقّت ريشه‏يابى كنيم ، به اين نقطه مى‏رسيم كه اساس همه فتنه‏ها و فسادها ـ چنان كه قبلاً اشاره شد ـ خودخواهى است . جنگ‏ها ، خونريزى‏ها ، جنايت‏ها ، زشتى‏ها و پليدى‏ها و همه رذايل اخلاقى و عملى ، ريشه در خودخواهى انسان دارند ^۱ و اگر اين اصلى‏ترين ريشه