۱۴۸۳. حلية الأولياء ـ به نقل از اَنس ـ : شنيدم كه پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به على بن ابى طالب عليه‏السلاممى‏فرمود : «اى على ! بر شمار آشنايانِ با ايمان بيفزاى كه بسى شناخت‏ها در دنيا ، مايه بركت در آخرت است» .
در نتيجه ، على عليه‏السلام مدّتى را به سر برد كه در آن ، هر كس را مى‏ديد ، براى ذخيره آخرت به دوستى مى‏گرفت . پس از مدّتى ، نزد پيامبر خدا آمد و ايشان به او فرمود : «در باب فرمانم چه كردى ؟».
على عليه‏السلام پاسخ داد : اى پيامبر خدا ! آنچه را فرمودى ، به جاى آوردم .
حضرت به او فرمود : «برو و آنان را بيازماى».
على عليه‏السلام نيز [پس از آزمودنشان ]سرافكنده بازگشت. پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله لبخندزنان به او فرمود : «اى على ! گمان نكنم كه جز فرزندان آخرت ، كسى با تو مانده باشد!» .
على عليه‏السلامپاسخ داد : سوگند به آن كه تو را برانگيخت، همين طور است .
پس از آن ، پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به او فرمود : « «دوستان در آن روز ، دشمن يكديگرند ، جز پرهيزگاران» . اى على ! به خودت بپرداز ، زبانت را نگه دار و در باب كسانى از اهل روزگارت كه با آنان معاشرت دارى ، بينديش ، تا ايمن بمانى و سود ببرى» .

ر . ك : ص ۱۳۳ (آنچه دوستى را پايدار مى‏كند) .

۳ / ۵

شفاعت پيامبر خدا

۱۴۸۴. رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : من از هنگام بعثتم تا روز قيامت ، شفيع هر آن دو تنى هستم كه در راه خدا با يكديگر ، دوستى و برادرى مى‏كنند .

۱۴۸۵. دُرَر الأحاديث ـ به نقل از يحيى بن حسين ـ : برايمان گفته‏اند كه پيامبر خدا مى‏فرمود : «من از هنگام بعثتم تا روز قيامت، شفيع هر دو برادرى هستم كه در راه خدا با يكديگر دوستى مى‏كنند».

۱۴۸۳. حلية الأولياء عن أنس : سَمِعتُ رَسولَ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله يَقولُ لِعَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه‏السلام : يا عَلِيُّ ، اِستَكثِر مِنَ المَعارِفِ مِنَ المُؤمِنينَ ؛ فَكَم مِن مَعرِفَةٍ فِي الدُّنيا بَرَكَةٌ فِي الآخِرَةِ .
فَمَضى عَلِيٌّ عليه‏السلام ، فَأَقامَ حينا لا يَلقى أحَدا إلاَّ اتَّخَذَهُ لِلآخِرَةِ ، ثُمَّ جاءَ مِن بَعدُ فَقالَ لَهُ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : ما فَعَلتَ فيما أمَرتُكَ ؟
فَقالَ : قَد فَعَلتُ يا رَسولَ اللّه‏ِ .
فَقالَ لَهُ عليه‏السلام : اِذهَب فَابلُ أخبارَهُم .
فَأَتى عَلَى النَّبِيِّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله وهُوَ مُنَكِّسٌ رَأسَهُ ، فَقالَ لَهُ النَّبِيُّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله وهُوَ يَتَبَسَّمُ : ما أحسِبُ ـ يا عَلِيُّ ـ ثَبَتَ مَعَكَ إلاّ أبناءُ الآخِرَةِ ؟
فَقالَ لَهُ عَلِيٌّ عليه‏السلام : لا وَالَّذي بَعَثَكَ بِالحَقِّ .
فَقالَ لَهُ النَّبِيُّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : «الْأَخِلاَّءُ يَوْمَـئذِ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلاَّ الْمُتَّقِينَ » ، يا عَلِيُّ ، أقبِل عَلى شَأنِكَ وَاملِك لِسانَكَ وَاعقِل مَن تُعاشِرُهُ مِن أهلِ زَمانِكَ تَكُن سالِما غانِما . ^۱

۳ / ۵

شَفاعَةُ رسولُ اللّه‏

۱۴۸۴. رسول اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : أنَا شَفيعٌ لِكُلِّ رَجُلَينِ اتَّخَيا فِي اللّه‏ِ مِن مَبعَثي إلى يَومِ القِيامَةِ . ^۲

۱۴۸۵. درر الأحاديث عن يحيى بن الحسين : بَلَغَنا عَن رَسولِ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله أنَّهُ كانَ يَقولُ : أنَا شَفيعٌ لِكُلِّ أخَوَينِ تَحابّا فِي اللّه‏ِ مِن مَبعَثي إلى يَومِ القِيامَةِ . ^۳