۱۴۷۱. امام عسكرى عليه‏السلام ـ به نقل از پدرانش ـ : پيامبر خدا روزى به يكى از يارانش فرمود : «اى بنده خدا ! در راه خدا دوست بدار ، در راه خدا دشمن بدار ، در راه خدا دوستى بورز و در راه خدا دشمنى بورز ؛ زيرا ولايت خدا ، جز از اين راه به دست نمى‏آيد و انسان ، گرچه نماز و روزه‏اش بسيار باشد ، طعم ايمان را درنمى‏يابد ، مگر آن كه چنين باشد؛ ليكن امروز ، بيشتر دوستى‏ها و برادرى‏هايتان براى دنيا و در راه آن است . بر اساس آن ، با يكديگر دوستى مى‏كنند و براى آن با يكديگر دشمنى مى‏ورزند؛ حال آن كه اين دوستى و دشمنى ، در برابر خداوند ، هيچ سودى برايشان ندارد» .
آن مرد گفت : اى پيامبر خدا ! چگونه بدانم كه در راه خدا دوستى و دشمنى كرده‏ام ؟ و دوست خدا كيست تا با او دوستى كنم؟ و دشمن خدا كيست تا با او دشمنى ورزم ؟
پيامبر خدا به على عليه‏السلاماشاره كرد و به آن مرد فرمود : «آيا او را مى‏بينى ؟».
گفت : آرى .
فرمود : «دوست او ، دوست خداست . پس با او دوستى كن . و دشمن او دشمن خداست . پس با او دشمنى كن . با دوست او دوستى كن ، گرچه قاتل پدر و پسرت باشد ، و با دشمن او دشمنى كن ، گرچه پدر و پسرت باشند» .

۱۴۷۲. امام صادق عليه‏السلام : هركه براى خدا دوست بدارد ، براى خدا دشمن بدارد و براى خدا ببخشد ، از كسانى است كه ايمانشان كامل شده است .

۱۴۷۱. الإمام العسكريّ عليه‏السلام عَن آبائِهِ عليهم‏السلام : قالَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله لِبَعضِ أصحابِهِ ذاتَ يَومٍ : يا عَبدَاللّه‏ِ ، أحبِب فِي اللّه‏ِ ، وأبغِض فِي اللّه‏ِ ، ووالِ فِي اللّه‏ِ ، وعادِ فِي اللّه‏ِ ؛ فَإِنَّهُ لا تُنالُ وِلايَةُ اللّه‏ِ إلاّ بِذلِكَ ، ولا يَجِدُ الرَّجُلُ طَعمَ الإِيمانِ ـ وإن كَثُرَت صَلاتُهُ وصِيامُهُ ـ حَتّى يَكونَ كَذلِكَ . وقَد صارَت مُؤاخاةُ النّاسِ يَومَكُم هذا أكثَرُها فِي الدُّنيا ؛ عَلَيها يَتَوادّونَ ، وعَلَيها يَتَباغَضونَ ، وذلِكَ لا يُغني عَنهُم مِنَ اللّه‏ِ شَيئا .
فَقالَ الرَّجُلُ : يا رَسولَ اللّه‏ِ ، فَكَيفَ لي أن أعلَمَ أنّي قَد والَيتُ وعادَيتُ فِي اللّه‏ِ ؟ ومَن وَلِيُّ اللّه‏ِ عز و جل حَتّى اُوالِيَهُ ، ومَن عَدُوُّهُ حَتّى اُعادِيَهُ ؟
فَأَشارَ لَهُ رَسولُ‏اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله إلى عَلِيٍّ عليه‏السلام ، فَقالَ : أتَرى هذا ؟ قالَ : بَلى . قالَ : وَلِيُّ هذا وَلِيُّ اللّه‏ِ ؛ فَوالِهِ ، وعَدُوُّ هذا عَدُوُّ اللّه‏ِ ؛ فَعادِهِ ، ووالِ وَلِيَّ هذا ولَو أنَّهُ قاتِلُ أبيكَ ووَلَدِكَ ، وعادِ عَدُوَّ هذا ولَو أنَّهُ أبوكَ ووَلَدُكَ . ^۱

۱۴۷۲. الإمام الصادق عليه‏السلام : مَن أحَبَّ للّه‏ِِ وأبغَضَ للّه‏ِِ وأعطى للّه‏ِِ فَهُوَ مِمَّن كَمُلَ إيمانُهُ . ^۲