۱۴۳۷. امام على عليه‏السلام : دوستى در راه خدا ، استوارتر از پيوند خويشاوندى است .

۱۴۳۸. امام على عليه‏السلام : همه نيكى ، در دوستى كردن در راه خدا و دشمنى كردن در راه خداست ، و دوستى در راه خدا و دشمنى در راه خدا .

۱۴۳۹. امام على عليه‏السلام : خوشا آن كه دانش و كردارش ، دوستى و دشمنى‏اش، گرفتن و واگذاشتنش ، و گفتن و خاموشى‏اش را براى خداوند ، خالص كرده است .

۱۴۴۰. امام رضا عليه‏السلام : براى هريك از دو برادر (دوست) در راه خدا ، لباس و هيئتى است همانند هيئت دوستش كه هر دو بدان شناخته مى‏شوند ، تا آن كه به سراى خداوند عز و جل وارد شوند . پس خداوند متعال مى‏فرمايد : «اى بندگان و آفريدگان و زائران من كه در راه من يكديگر را دوست مى‏داشتيد ! به جايگاه كرامت من ، خوش آمديد !» .

۱۴۳۷. عنه عليه‏السلام : المَوَدَّةُ فِي اللّه‏ِ آكَدُ مِن وَشيجِ الرَّحِمِ . ^۱

۱۴۳۸. عنه عليه‏السلام : جِماعُ الخَيرِ فِي المُوالاةِ فِي اللّه‏ِ وَ المُعاداةِ فِي اللّه‏ِ ، وَ المَحَبَّةِ فِي اللّه‏ِ وَ البُغضِ فِي اللّه‏ِ . ^۲ ‏

۱۴۳۹. عنه عليه‏السلام : طوبى لِمَن أخلَصَ للّه‏ِِ عِلمَهُ و عَمَلَهُ ، و حُبَّهُ و بُغضَهُ ، و أخذَهُ وتَركَهُ ، و كَلامَهُ و صَمتَهُ . ^۳

۱۴۴۰. الإمام الرضا عليه‏السلام : لِكُلِّ أخَوَينِ فِي اللّه‏ِ لِباسٌ وهَيئَةٌ يُشبِهُ هَيئَةَ صاحِبِهِ ، وهُم يُعرَفونَ بِذلِكَ ، حَتّى يُدخَلوا في دارِ اللّه‏ِ عز و جل ، فَيَقولُ اللّه‏ُ تَبارَكَ وتَعالى : مَرحَبا بِعَبيدي وخَلقي وزُوّاري وَالمُتَحابّينَ فِيَّ في مَحَلِّ كَرامَتي . ^۴