۱۳۵۴. رسول خدا صلىاللهعليهوآله : خوىها، بخششهاى خداوند عزّوجلاند . از اين رو ، هر گاه خداوند بندهاى را دوست بدارد ، به او خويى خوش مىبخشد و هرگاه بندهاى را دشمن بدارد ، به او خويى بد مىبخشد .
۱۳۵۵. رسول خدا صلىاللهعليهوآله ـ به نقل از جبرئيل از خداوند عز و جل ـ : اخلاص ، رازى از رازهاى من است كه آن را به قلب هريك از بندگانم كه دوستش داشته باشم ، مىسپارم .
۱۳۵۶. رسول خدا صلىاللهعليهوآله : هرگاه خداوند متعال ، بندهاى را دوست بدارد ، مويهگرى از ترس [خدا] را در قلبش قرار مىدهد .
۱۳۵۷. رسول خدا صلىاللهعليهوآله : هرگاه خداوند متعال بندهاى را دوست بدارد ، مويهگرى از اندوه [امور اُخروى ]را در قلبش قرار مىدهد ؛ زيرا خداوند ، هر قلب اندوهگين را دوست دارد .
۱۳۵۸. امام على عليهالسلام : هرگاه خداوند، بندهاى را دوست بدارد ، راستى را به او الهام مىكند.
۱۳۵۹. امام على عليهالسلام : هرگاه خداوند ، بندهاى را دوست بدارد ، او را با آرامش و بردبارى مىآرايد .
۱۳۶۰. امام على عليهالسلام : هرگاه خداوند، بندهاى را دوست بدارد، امانتدارى را محبوبش مىگرداند.
۱۳۶۱. امام على عليهالسلام : هرگاه خداوند ، بندهاى را دوست بدارد ، راه صواب و هدايتش را به او مىنمايد و او را توفيق فرمانبرى از خود مىدهد .
۱۳۶۲. امام على عليهالسلام : هرگاه خداوند، بندهاى را دوست بدارد ، او را با عبرتها پند مىدهد.
