605
دوستي در قرآن و حديث

۱۳۱۳. رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : محبّت از خداست و از آسمان فرو افتاده است . از اين رو ، هرگاه خداوند عز و جل بنده‏اى را دوست بدارد ، به جبرئيل مى‏گويد : «من فلانى را دوست دارم» . پس جبرئيل ندا مى‏كند : خداوند عز و جل فلانى را دوست دارد . پس دوستش بداريد .
پس از آن ، محبّتش را به سوى زمين فرود مى‏آورد .

۱۳۱۴. رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : هرگاه خداوند ، بنده‏اى از امّتم را دوست بدارد ، محبّتش را در دل‏هاى برگزيدگانش و در جان‏هاى فرشتگان و ساكنان عرشش مى‏افكند ، تا دوستش بدارند . چنين كسى ، به حقيقت ، دوستدار است . خوشا به حالش! و او را در روز قيامت ، نزد خداوند ، حقّ شفاعت است .

ر . ك : ص ۹۷ (ايمان و كار شايسته)؛ ص ۵۸۹ (دوستى نيكى و نيكان) .

۶ / ۳

منفور شدن در ميان دشمنان خدا

۱۳۱۵. معانى الأخبار ـ به نقل از احمد بن محمّد بن عيسى ، از مفَضَّل بن عمر ـ : به امام صادق عليه‏السلام گفتم : اطرافيان‏ما مى‏گويند: هرگاه خداوند متعال ، بنده‏اى را دوست بدارد، كسى در آسمان ، او را بلند آوازه مى‏سازد و مى‏گويد : خداوند ، فلانى را دوست دارد. پس دوستش بداريد. در نتيجه ، محبّتش در دل‏هاى بندگان خدا افكنده مى‏شود و چون خداوند متعال، بنده‏اى را دشمن بدارد ، كسى در آسمان اعلام مى‏دارد . خداوند، فلانى را دشمن مى‏دارد . پس او را دشمن بداريد . در نتيجه ، دشمنى او در دل‏هاى بندگان خدا افكنده مى‏شود .
حضرت تكيه داده بود. نشست و سه بار دستانش را تكان داد و بر يكديگر زد و فرمود : «نه ! چنين نيست كه مى‏گويند؛ ليكن خداوند عز و جل هرگاه بنده‏اى را دوست بدارد ، مردم را بر آن مى‏دارد تا از او بدگويى كنند و در نتيجه، آنان را گناهكار كند و به او پاداش دهد، و هرگاه خداوند عز و جل بنده‏اى را دشمن بدارد ، او را محبوب مردم مى‏گرداند تا درباره‏اش به نيكى سخن بگويند و در نتيجه، او را و آنان را گناهكار كند» .
سپس حضرت فرمود : «چه كسى نزد خداوند ، محبوب‏تر از يحيى بن زكريا عليه‏السلامبود ؟ مردم را بر او شوراند تا او را كشتند . چه كسى نزد خداوند عز و جلمحبوب‏تر از على بن ابى طالب عليه‏السلام بود ؟ در حالى كه مى‏دانيد كه از دست مردم چه كشيد. چه كسى نزد خداوند متعال ، محبوب‏تر از حسين بن على عليهماالسلام بود ؟ امّا مردم را بر او شوراند تا او را كشتند» .


دوستي در قرآن و حديث
604

۱۳۱۳. عنه صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : إنَّ المِقَةَ مِنَ اللّه‏ِ ، واُلقِيَت مِنَ السَّماءِ ، فَإِذا أحَبَّ اللّه‏ُ عَبدا قالَ لِجِبريلَ : «إنّي اُحِبُّ فُلانا» ، فَيُنادي جِبريلُ : إنَّ اللّه‏َ عز و جل يَمِقُ ـ يَعني : يُحِبُّ ـ فُلانا ، فَأَحِبّوهُ ، فَيُنزِلُ لَهُ المَحَبَّةَ فِي الأَرضِ . ۱

۱۳۱۴. عنه صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : إذا أحَبَّ اللّه‏ُ عَبدا مِن اُمَّتي قَذَفَ في قُلوبِ أصفِيائِهِ وأرواحِ مَلائِكَتِهِ وسُكّانِ عَرشِهِ مَحَبَّتَهُ لِيُحِبّوهُ ، فَذلِكَ المُحِبُّ حَقّا ، طوبى لَهُ ، ولَهُ شَفاعَةٌ عِندَ اللّه‏ِ يَومَ القِيامَةِ . ۲

۶ / ۳

المَبغَضَةُ عِندَ أعداءِ اللّه‏ِ

۱۳۱۵. معاني الأخبار عن أحمد بن محمّد بن عيسى عن المفضّل بن عمر : قُلتُ لِأَبي عَبدِاللّه‏ِ عليه‏السلام : إنَّ مَن قَبلَنا يَقولونَ : إنَّ اللّه‏َ تَبارَكَ وتَعالى إذا أحَبَّ عَبدا نَوَّهَ بِهِ مُنَوِّهٌ مِنَ السَّماءِ : إنَّ اللّه‏َ يُحِبُّ فُلانا فَأَحِبّوهُ،فَتُلقى لَهُ المَحَبَّةُ في قُلوبِ العِبادِ ، فَإِذا أبغَضَ اللّه‏ُ تَعالى عَبدا نَوَّهَ مُنَوِّهٌ مِنَ السَّماءِ : إنَّ اللّه‏َ يُبغِضُ فُلانا فَأَبغِضوهُ ، قالَ : فَيُلقِي اللّه‏ُ لَهُ البَغضاءَ في قُلوبِ العِبادِ ؟
قالَ : كانَ عليه‏السلام مُتَّكِئا فَاستَوى جالِسا ، فَنَفَضَ يَدَهُ ثَلاثَ مَرّاتٍ يَقولُ : لا ، لَيسَ كَما يَقولونَ ، ولكِنَّ اللّه‏َ عز و جل إذا أحَبَّ عَبدا أغرى بِهِ النّاسَ فِي الأَرضِ ؛ لِيَقولوا فيهِ فَيُؤثِمَهُم ويَأجُرَهُ ، وإذا أبغَضَ اللّه‏ُ عَبدا حَبَّبَهُ إلَى النّاسِ ؛ لِيَقولوا فيهِ فَيُؤثِمَهُم ويُؤثِمَهُ .
ثُمَّ قالَ عليه‏السلام : مَن كانَ أحَبَّ إلَى اللّه‏ِ مِن يَحيَى بنِ زَكَرِيّا عليه‏السلام ؟! أغراهُم بِهِ حَتّى قَتَلوهُ . ومَن كانَ أحَبَّ إلَى اللّه‏ِ عز و جل مِن عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه‏السلام ؟! فَلَقِيَ مِنَ النّاسِ ما قَد عَلِمتُم . ومَن كانَ أحَبَّ إلَى اللّه‏ِ تَعالى مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ صَلَواتُ اللّه‏ِ عَلَيهِ ؟! فَأَغراهُم بِهِ حَتّى قَتَلوهُ . ۳

1.مسند ابن حنبل : ۸ / ۲۹۷ / ۲۲۳۳۳ و ص ۲۹۰ / ۲۲۲۹۶ نحوه ، المعجم الكبير : ۸/۱۲۰/۷۵۵۱ ، المعجم الأوسط : ۴/۶۳/۳۶۱۴ و ج ۶/۳۴۵/۶۵۸۲، نوادر الاُصول : ۱/۴۲۵ وفيها «الصيت» بدل «اُلقيت» وكلّها عن أبي اُمامة ، كنز العمّال : ۱۱/۹۹/۳۰۷۸۸ .

2.مصباح الشريعة : ۵۲۴ ، بحار الأنوار : ۷۰ / ۲۴ / ۲۳ .

3.معاني الأخبار : ۳۸۱ / ۱۱ ، مشكاة الأنوار : ۲۸۶ ، المؤمن : ۲۰ / ۱۸ ، أعلام الدين : ۴۳۴ وزاد في آخرهما «ومن كان أبغض إلى اللّه‏ من أبي فلان وفلان ، ليس كما قالوا» وكلّها نحوه ، بحار الأنوار : ۷۱ / ۳۷۱ / ۲ .

  • نام منبع :
    دوستي در قرآن و حديث
    سایر پدیدآورندگان :
    محمّد محمّدی ری شهری، با همکاری: محمّد تقدیری، ترجمه: سیّد حسن اسلامی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1383
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 4892
صفحه از 784
پرینت  ارسال به