۱۳۰۴. عدّة الداعى ـ به نقل از كعب الأحبار ـ : در تورات نوشته شده است : «اى موسى! هركه مرا دوست داشته باشد ، فراموشم نمىكند و هركه اميدوار به نيكىام باشد ، به اصرار از من درخواست مىكند» .
۱۳۰۵. امام صادق عليهالسلام ـ در آنچه به ايشان نسبت داده شده است ـ : مشتاق ، نه ميل به غذا دارد ، نه از نوشيدنىاى لذّت مىبرد ، نه خوابى خوش دارد ، نه با دوستى انس مىگيرد ، نه به خانهاى روى مىآورد ، نه در جايى آبادان ، منزل مىكند ، نه لباسى نرم به تن مىكند و نه هيچ قرار و آرامى دارد . شب و روز ، خدا را عبادت مىكند و آرزومند رسيدن به چيزى است كه اشتياقش را دارد و با زبان شوقِ خود كه از نهانش خبر مىدهد ، با او راز مىگويد ؛ همانگونه كه خداوند ، از ميعاد موسى بن عمران عليهالسلامبا پروردگارش ، چنين خبر مىدهد : «پروردگارا ! به سويت شتافتم تا خشنود گردى» . پيامبر صلىاللهعليهوآله حال شوق موسى عليهالسلامرا به پروردگارش چنين توضيح داده كه آن حضرت در مدت چهل روز كه رفت و آمدش به ميقات طول كشيد ، نه چيزى خورد ، و نه چيزى آشاميد ، و نه خوابيد ، و نه به چيزى از اين كارها ميل پيدا كرد .
پس هرگاه به ميدان شوق گام نهادى ، بر نفْست و خواسته دنيايىات [به نشانه ترك آنها ]تكبير بزن و آنچه را بدان انس دارى ، واگذار و از هر چيزى جز معشوقت پرهيز نما و ميان زندگى و مرگت ، بانگ «لبيك ، اللهم لبيك!» سر ده كه خداوند متعال ، پاداشت را عظيم گرداند . حكايت مشتاق ، حكايت غريق است كه انديشهاى جز رهايى خويش ندارد و هر چيزى جز آن را فراموش مىكند .
