۱۲۹۰. امام سجاد عليه‏السلام ـ در سجده‏اش ـ : بارالها ! اگر تو را گاهى نافرمانى كردم ، در مورد محبوب‏ترين چيزها در نزدت ـ يعنى ايمان به تو ـ ، از تو فرمان بردم ، و تو را بدين سبب بر من منّت است و مرا بر تو منّتى نيست ؛ و در مورد منفورترين چيزها در نزدت ـ يعنى اين‏كه برايت فرزندى يا شريكى قرار دهم و بخوانم ـ ، نافرمانى تو را نكردم ؛ و تو را بدين سبب بر من منّتى است و مرا بر تو منّتى نيست .

۱۲۹۱. امام صادق عليه‏السلام : منفورترين حالتِ بنده در نزد خداوند عز و جلهنگامى است كه شكمش پُر باشد .

۱۲۹۰. الإمام زين العابدين عليه‏السلام ـ في سُجودِهِ ـ : اللّهُمَّ إن كُنتُ قَد عَصَيتُكَ فَإِنّي قَد أطَعتُكَ في أحَبِّ الأَشياءِ إلَيكَ ؛ وهُوَ الإِيمانُ بِكَ ، مَنّا مِنكَ عَلَيَّ ، لا مَنّا مِنّي علَيكَ . وتَرَكتُ مَعصِيَتَكَ في أبغَضِ الأَشياءِ إلَيكَ ؛ وهُوَ أن أدعُوَ لَكَ وَلَدا أو أدعُوَ لَكَ شَريكا ، مَنّا مِنكَ عَلَيَّ ، لا مَنّا مِنّي علَيكَ . ^۱

۱۲۹۱. الإمام الصادق عليه‏السلام : أبغَضُ ما يَكونُ العَبدُ إلَى اللّه‏ِ عز و جل إذَا امتَلَأَ بَطنُهُ . ^۲