۱ . توجّه به حضور دائم بنده در محضر حق تعالى؛
۲ . اهتمام به حضور قلب در نماز و به پاداشتن نمازِ كامل؛
۳ . استمداد از خداوند متعال؛
۴ . تمسّك و توسّل به اهل بيت: ؛
۵ . خدمت به خلق براى خدا .

خَيرُ النَّاسِ مَن انتَفَعَ بِهِ النَّاسُ . ^۱
بهترين مردم ، كسى است كه مردم از او بهره برند .
و امام على عليه‏السلاماحسان را در كنار اطاعت خداوند متعال به عنوان فلسفه خلقت انسان ، مطرح مى‏كند و مى‏فرمايد :
بِتَقوَى اللّه‏ِ اُمِرتُم ولِلإِحسانِ وَالطّاعَةِ خُلِقتُم . ^۲
به تقواى خدا فرمان يافتيد و براى احسان[ به خلق ]و اطاعت [ از خدا] ، آفريده شديد .
اصولاً همان طور كه امام خمينى فرموده است ، ^۳ خدمت به خلق ، در واقع ، خدمت به خدا و عبادت اجتماعى است و هر چه انسان به خلق ، خصوصا مردم محروم ، بيشتر خدمت كند ، به خالق ، نزديك‏تر مى‏شود و به بساط انس و قرب و محبّت او بهتر راه مى‏يابد ، چنان‏كه در حديث قدسى آمده‏است :
يا أحمَدُ ! مَحَبَّتي مَحَبَّةُ الفُقَراءِ . ^۴
دوستىِ من ، به دوست داشتنِ فقيران است .

جمع بندى

بارى ! آنچه درباره راه رسيدن به معرفت شهودى و محبّت خدا گفتيم در پنج نكته خلاصه مى‏شود :