۹۹۰. امام سجّاد عليهالسلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! ... ديده دلهايمان را از آنچه مخالف دوستى توست ، كور گردان .
۹۹۱. امام سجّاد عليهالسلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! ... مرا به كاهِلى در عبادتت ، كورى از راهت و بيرون شدن از طريق محبّتت ، مبتلا مكن .
۹۹۲. امام سجّاد عليهالسلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! ما را از كسانى قرار ده كه درختان شوق به تو در بوستان سينههايشان آراسته شد و آتش محبّتت، دلهايشان را بىقرار ساخت. پسآنان در آشيانههاى انديشهها جاى گرفتهاند و در باغهاى قرب و مكاشفه مىخرامند و از حوضهاى محبّت ، با جامهاى ملاطفت مىنوشند و به سرچشمههاى صفا و يكرنگى وارد مىشوند .
۹۹۳. امام سجّاد عليهالسلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! بر محمّد و آل محمّد ، درود بفرست و مرا همنشين آنان قرار ده و ياور آنان ساز و با شوق به سويت و توفيق انجام دادن آن عملى كه دوست مىدارى و خشنود مىشوى ، بر من منّت بگذار ، كه تو بر هر چيزى توانايى و اين كار ، بر تو آسان است .
۹۹۴. امام صادق عليهالسلام ـ در دعايش به هنگام رسيدن ماه رمضان ـ : [خدايا! ]بر محمّد و آل محمّد ، درود بفرست و قلبم را به شكوهمندىِ جايگاهت مشغول بدار و محبّتت را بر آن بفرست، تا در حالى ديدارت كنم كه از رگهاى گردنم، خونْ بيرون مىزند .
