۹۰۰. امام صادق عليه‏السلام : دوستى [خدا] برتر از ترس [از خدا ]است .

۹۰۱. امام صادق عليه‏السلام : خداوند عز و جل به داوود عليه‏السلاموحى كرد : «اى داوود ! به من شادمان باش و از يادم لذّت ببر و با مناجات من متنعّم شو كه به زودى ، خانه را از فاسقانْ خواهم پرداخت و نفرين خود را بر ظالمان قرار خواهم داد» .

۹۰۲. امام صادق عليه‏السلام : دل ، حرم خداست . پس در حرم خدا ، جز خدا را جاى مده .

۹۰۳. مُسَكّن الفؤاد : خداوند متعال ، به يكى از صدّيقان وحى كرد : «مرا در ميان بندگانم ، بندگانى است كه دوستم مى‏دارند و من دوستشان مى‏دارم . مشتاق من هستند و من مشتاق ايشانم . به ياد من هستند و من به ياد ايشانم . ^۱ پس اگر راه ايشان را در پيش بگيرى ، دوستت خواهم داشت و اگر از آنان منحرف شوى ، دشمنت خواهم داشت» .

۹۰۴. امام صادق عليه‏السلام : بارالها! با رحمت خود كه با آن ، همه نيكى‏ها را براى اوليايت گِرد آورده‏اى و با آن ، بدى‏ها را از دوستانت دور ساخته‏اى ، مرا درياب .

۹۰۵. امام صادق عليه‏السلام : ايمانِ كسى براى خدا خالص نمى‏شود ، تا آن كه خداوند ، نزدش از خودش ، پدرش ، مادرش ، فرزندانش ، خانواده‏اش و هر آنچه از مردم دارد ، محبوب‏تر باشد .

۹۰۰. عنه عليه‏السلام : الحُبُّ أفضَلُ مِنَ الخَوفِ . ^۱

۹۰۱. عنه عليه‏السلام : أوحَى اللّه‏ُ عز و جل إلى داودَ عليه‏السلام : يا داودُ ، بي فَافرَح ، وبِذِكري فَتَلَذَّذ ، وبِمُناجاتي فَتَنَعَّم ، فَعَن قَريبٍ اُخلِي الدّارَ مِنَ الفاسِقينَ ، وأجعَلُ لَعنَتي عَلَى الظّالِمينَ . ^۲

۹۰۲. عنه عليه‏السلام : القَلبُ حَرَمُ اللّه‏ِ ، فَلا تُسكِن حَرَمَ اللّه‏ِ غَيرَ اللّه‏ِ . ^۳

۹۰۳. مسكّن الفؤاد : أوحَى اللّه‏ُ تَعالى إلى بَعضِ الصِّدّيقينَ : إنَّ لي عِبادا مِن عِبادي يُحِبّونّي واُحِبُّهُم ، ويَشتاقونَ إلَيَّ وأشتاقُ إلَيهِم ، ويَذكُرونّي وأذكُرُهُم ، فَإِن أخَذتَ طَريقَتَهُم أحبَبتُكَ ، وإن عَدَلتَ عَنهُم مَقَتُّكَ . ^۴

۹۰۴. الإمام الصادق عليه‏السلام ـ في دعائه ـ : إلهي فَتَدارَكني بِرَحمَتِكَ الَّتي بِها تَجمَعُ الخَيراتِ لِأَولِيائِكَ ، وبِها تَصرِفُ السَّيِّئاتِ عَن أحِبّائِكَ . ^۵

۹۰۵. عنه عليه‏السلام : لا يَمحَضُ رَجُلٌ الإِيمانَ بِاللّه‏ِ حَتّى يَكونَ اللّه‏ُ أحَبَّ إلَيهِ ^۶ مِن نَفسِهِ وأبيهِ واُمِّهِ ووُلدِهِ وأهلِهِ ومالِهِ و ^۷ مِنَ النّاسِ كُلِّهِم . ^۸