ل ـ دعا در غياب دوست
۸۰۵. امام سجاد عليهالسلام : هرگاه ملائكه بشنوند كه مؤمنى در غياب برادر مؤمنش براى او دعا مىنمايد و يا به نيكى از او ياد مىكند ، مىگويند : «تو براى برادرت ، نيك برادرى هستى . در حالى كه غايب است ، برايش دعا مىنمايى و از او به نيكى ياد مىكنى . خداوند عز و جل ، به تو دو برابر آنچه را براى او درخواست كردهاى ، عطا كرد و دو برابر آنچه او را ستودهاى ، تو را ستود و تو را بر او برترى است» .
امّا هرگاه بشنوند كه مؤمنى از برادرش به بدى ياد مىكند و يا او را نفرين مىنمايد ، به او مىگويند : «تو براى برادرت ، بد برادرى هستى . اى آن كه گناهانش و زشتىاش را پوشاندهاند ! باز ايست و به خودت رحم كن و خدا را كه [گناهانت را ]برايت پوشانده است ، سپاس گوى و بدان كه خداوند عز و جل ، از تو به بندهاش آگاهتر است» .
۸۰۶. الكافى ـ به نقل از ابراهيم بن هاشم ـ : عبداللّه بن جُندَب را [در روز عَرَفه] در «توقّفگاه [عرفات]» ديدم . ايستادنى به اين زيبايى نديده بودم : يكسره دستانش را به سوى آسمان بركشيده بود و اشكهايش بر گونههايش سرازير مىشد و به زمين مىرسيد . چون مردم به راه افتادند ، به او گفتم : «اى ابامحمّد! ايستادنى به زيبايى ايستادن تو نديده بودم» .
پاسخ داد : «به خدا سوگند ، جز براى برادرانم دعا نمىكردم ؛ چون امام كاظم عليهالسلاممرا آگاه ساخت كه هر كه در غيابِ برادرش براى او دعا كند ، از عرش ، او را ندا مىدهند : براى تو صد هزار برابر آن است . لذا ناخوش داشتم كه صد هزار دعاى مستجاب را براى يك دعا كه نمىدانم مستجاب مىشود يا نه ، واگذارم» .
م ـ نهى از منكر
۸۰۷. امام صادق عليهالسلام : هركه برادرش را در كارى ناپسند ببيند و بتواند او را از آن بازدارد و اين كار را نكند ، به او خيانت كرده است .
