۸۴۸. الأمالى طوسى ـ از عبداللّه بن الحسن، از پدرانش ـ : مردى نزد پيامبر خدا آمد و گفت : اى پيامبر خدا ! كسى نمازگزاران را دوست مىدارد ؛ امّا خود ، جز نمازهاى واجب را نمىگزارد . صدقه دهندگان و زكات دهندگان را دوست مىدارد ؛ امّا خود ، جز زكات واجب را نمىپردازد . روزهگيران را دوست مىدارد ؛ امّا جز ماه رمضان را روزه نمىگيرد .
پيامبر خدا صلىاللهعليهوآلهفرمود : «انسان ، همراه كسى است كه دوستش مىدارد» .
۸۴۹. امام على عليهالسلام : اگر همه روزها را روزه بگيرى و همه شبها را به نماز بِايستى و ميان رُكْن و مقام [كعبه ]كشته شوى ، باز خداوند ، تو را با علاقهات برخواهد انگيخت ، هرچه كه باشد . اگر بهشتى باشد ، پس بهشتى [خواهى بود ]و اگر دوزخى باشد ، پس دوزخى .
۸۵۰. امام على عليهالسلام : از شخص درستكار ، فراگير و با بهترين دوست ، دوستى كن ؛ زيرا بهره انسان ، همان است كه به دست آورده است و در روز قيامت ، همراه كسى است كه دوستش مىدارد .
۸۵۱. امام باقر عليهالسلام : هرگاه خواستى بدانى كه در تو خيرى هست ، به قلبت بنگر . اگر فرمانبران خدا را دوست و معصيتكاران را دشمن مىداشت ، پس در تو خير هست و خداوندْ دوستت مىدارد ، و اگر پيروان خدا را دشمن مىداشت و معصيتكاران را دوست مىداشت ، پس در تو خيرى نيست و خداوندْ ، دشمنت مىدارد ؛ چون انسان ، همراه كسى است كه دوستش مىدارد .
۸۵۲. امام صادق عليهالسلام : خداوند عز و جل بر خود لازم كرده است كه سرانجام ، همراه كسى شويد كه در دنيا با او زيستهايد .
