۴۲۲. امام على عليهالسلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
دانشم فراوان و اخلاقم پيراسته است/
[امّا ]هركس پيراسته شود ، در عين پيراستگى شوربخت مىگردد .
اگر در جستجوى هزار دشمن برآيم ، آنان را خواهم يافت ؛ /
ولى اگر خواستار يك دوست باشم ، او را به دست نخواهم آورد .
۴۲۳. امام على عليهالسلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
هر دوستى كه با او دوستى كردم/
خداوند ، هيچ دندان پيشينى برايش مگذارد .
همگى آنان از روباه ، نيرنگبازترند/
امشب چهقدر مانند ديشب است (حال روزگار ، همواره يكسان است ).
۴۲۴. امام على عليهالسلامـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
از وطنم دور شدم و از مردمى كه برابرم پديدار مىشدند ، پرسيدم : /
«آيا دوستِ راستينى يافت مىشود ؟» .
امّا آنان گفتند كه دو چيز كمياب است و يافت نمىشود/
دوست راستين وتخم عقاب(چون آشيانه عقاب بر قلّهكوههاى صعبالعبور است).
۴۲۵. امام على عليهالسلامـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
مردم در انديشههاى فراوانى هستند /
حال آن كه من ، تنها انديشهام در دنيا ، دوستى كمككار است ،
كه چون روحى در دو پيكر ، تقسيم شده باشد /
و در نتيجه ، دو پيكر باشند ، امّا روحشان يكى باشد .
ر . ك : ص ۳۳۱ (نشانههاى دوستىِ راستين) .
۵ / ۵
انواع دوستان
۴۲۶. امام على عليهالسلام : دوستانت سه گونهاند و دشمنانت [نيز] سه گونه . امّا دوستانت [عبارتاند از] : دوستت ، دوستِ دوستت و دشمنِ دشمنت . دشمنانت [نيز عبارتاند از] : دشمنت ، دشمنِ دوستت و دوستِ دشمنت .
