۸.خطرپذیری و آزمودن: هماره به کاویدن بپرداز و طرح و برنامه‌های‌های تازه را بر عهده بگیر؛ چنین کاری ذهن تو را می‌گستراند و به رشد «خود» کمک می‌کند. همچنین مخاطره‌جو و ریسک‌پذیر باش: شکست، بخشی [جداناپذیر] از زندگی است، بنابراین دل به دریا بزن و خطر کن.
۹.تحمل بالای ناکامی، و عزم راسخ [نیروی اراده]
۱۰.حل مشکل
۱۱.علمی اندیشیدن (نقل شده از: برنارد و دیگران، ۲۰۱۰: ۳۰۳).
با تأکید بر اهمیت هیجانات منفی، آلبرت الیس در جایگاه دانشمندی متعادل قرار می‌گیرد. او بر این باور است که افرادی که از خود غمگینی نشان می‌دهند خردمند و عقلانی هستند، و از این‌رو، قادر به کنار آمدن با موقعیت‌هایشان می‌شوند. با پایان بحث از درمان عقلانی هیجانی رفتاری الیس، در بخش بعدی بر مفهوم توجه [پذیرش] مثبتِ نامشروط راجرز تمرکز می‌کنیم.
فرایند ارزش‌گذاری ارگانیسمی۱
همچنین به درمانگران توصیه می‌شود که به تشویق مراجعانشان برای استفاده از فرایند ارزش‌گذاری ارگانیسمی (راجرز)، و ایجاد توجه مثبت نامشروط برای زدودن و از میان برداشتن شرایطِ ارزشِ بیرونی و درونی۲ بپردازند. درمانگران باید رابطه‌ای اصیل با مراجعانشان برپا کنند (راجرز)؛ زیرا این رابطه اصیل و واقعی نیاز به ارتباط را ارضا می‌کند، و نشان داده شده است که نیرومندترین پیش‌بینی‌کننده نتیجه درمان است (اُرلینسکی۳ و دیگران، ۱۹۹۴؛ وامپلد، ۲۰۰۱). نتیجه آنکه، خیلی مهم نیست که درمانگران چه کاری انجام می‌دهند (یعنی تکنیک‌هایی که به‌کار می‌گیرند)، بلکه مهم آن میزان «تدابیر عمیقی» است که به‌کار می‌گیرند؛ از قبیل: دمیدن روح امید، ساختن توانمندی‌ها، کمک به پیشبرد انسجام در کارکرد روانی (جوزف و لینلی، ۲۰۰۶).
روان‌شناسان مثبت‌نگر می‌پذیرند که برخی آسیب‌های روانی (برای نمونه: اسکیزوفرنی، اختلال‌های دوقطبی، صرع لوب گیجگاهی، و بیماری‌های عضوی مغز) اختلال‌هایی هستند که بهترین شکل درمان
